ಆಕರ:
ಕೀಟವೋಡಿಸುವ ಕೆಸುವಿನ ಗೆಡ್ಡೆ
ಹೌದು. ಬೇವಿನ ನಂತರ ಈಗ ಮತ್ತೊಂದು ಹಿತ್ತಲ ಗಿಡ ಕೀಟನಾಶಕಗಳ ಸಮಸ್ಯೆಗೆ ಪರಿಹಾರ ಒದಗಿಸಲಿದೆಯೇ? ಹೀಗೊಂದು ಸುದ್ದಿಯನ್ನು ಸೈಂಟಿಫಿಕ್ ರಿಪೋರ್ಟ್ಸ್ ಪತ್ರಿಕೆ ನಿನ್ನೆ ಪ್ರಕಟಿಸಿದೆ. ಇಂಫಾಲದ ಜೈವಿಕ ಸಂಪನ್ಮೂಲ ಹಾಗೂ ಸುಸ್ಥಿರ ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಸಂಶೋಧನಾಲಯದ ವಿಜ್ಞಾನಿ ಯಲ್ಲಪ್ಪ ರಾಜಶೇಖರ್ ಮತ್ತು ಸಂಗಡಿಗರ ಪ್ರಕಾರ ಕರ್ನಾಟಕದಲ್ಲಿ ಬೆಳೆಯುವ ಕೆಸವಿನ ದಂಟಿನ ಗೆಡ್ಡೆಗಳಲ್ಲಿ ಕೀಟಗಳನ್ನು ದೂರವಿಡುವ ಶಕ್ತಿಯಿದೆ.
ಕೆಸುವಿನ ದಂಟು
ಕರಾವಳಿಯಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚು ಬಳಕೆಯಾಗುವ ಕೆಸುವಿನ ದಂಟು ಹಾಗೂ ಕೆಸುವಿನ ಗೆಡ್ಡೆಗಳ ಆಹಾರ ಗುಣಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳಬೇಕಿಲ್ಲ. ಕರಾವಳಿಗರು ಇದರ ಎಲೆಯಿಂದ ಮಾಡುವ ‘ಪತ್ರೊಡೆ’ ಆ ಪ್ರದೇಶವನ್ನು ಪ್ರತಿನಿಧಿಸುವ ತಿನಿಸು. ಹಾಗೆಯೇ ಗೆಡ್ಡೆಗಳೂ ವಿಶೇಷ ಆಹಾರ. ಗೆಡ್ಡೆಗಳಲ್ಲಿರುವ ಪಿಷ್ಠ ಮಧುಮೇಹಿಗಳ ರಕ್ತದಲ್ಲಿ ಸಕ್ಕರೆಯನ್ನು ಉಲ್ಬಣಿಸದೆಯೇ ಶಕ್ತಿಯೂಡಿಸುತ್ತದೆ ಎನ್ನುವುದು ಪೌಷ್ಠಿಕ ತಜ್ಞರ ಅಭಿಪ್ರಾಯ. ವಿಜ್ಞಾನಿಗಳು ಕೊಲೊಕೇಶಿಯ ಎಸ್ಕುಲೆಂಟಾ ಎಂದು ಹೆಸರಿಸಿರುವ ಈ ಗಿಡದಲ್ಲಿ ಕೀಟಗಳನ್ನು ದೂರವಿಡುವ ರಾಸಾಯನಿಕಗಳೂ ಇವೆ ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ ರಾಜಶೇಖರ್.
ಸಸ್ಯಮೂಲದ ಹಲವು ರಾಸಾಯನಿಕಗಳನ್ನು ಕೀಟನಾಶ ಮಾಡಲು ಬಳಸಲಾಗುತ್ತಿದೆ. ಉದಾಹರಣೆಗೆ, ಬೇವಿನಲ್ಲಿರುವ ಅಜಾಡಿರಾಕ್ಟಿನ್. ಇದನ್ನು ಇತರೆ ವಸ್ತುಗಳ ಜೊತೆಗೆ ಬೆರೆಸಿ ಕೀಟಗಳನ್ನು ನಿಯಂತ್ರಿಸಲು ಉಪಯೋಗಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಅದೇ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಕರ್ನಾಟಕದ ಬಯಲುಗಾಡುಗಳಲ್ಲಿ ಕಾಣಬರುವ ಮಾಕಳಿಬೇರಿ (ಡೆಕಾಲೆಪಿಸ್ ಹ್ಯಾಮಿಲ್ಟೋನಿ) ನಲ್ಲಿಯೂ ಕೀಟಗಳನ್ನು ಬೆದರಿಸುವ ರಾಸಾಯನಿಕಗಳಿವೆಯೆಂದು ಗುರುತಿಸಲಾಗಿದೆ. ಸಾಧಾರಣ ಸೊಳ್ಳೆಗಳನ್ನು ದೂರವಿಡಲು ಬಳಸುವ ಸ್ಪ್ರೇಗಳಲ್ಲಿ ಚೆಂಡುಮಲ್ಲಿಗೆ ಹೂವಿನಲ್ಲಿರುವ ಪೈರೆತ್ರಿನ್ ರಾಸಾಯನಿಕವನ್ನು ಉಪಯೋಗಿಸುತ್ತಾರೆ.
ಇವೆಲ್ಲವೂ ಇರುವಾಗ ಹೊಸ ರಾಸಾಯನಿಕವೇಕೆ? ರಾಜಶೇಖರ್ ಅವರ ಪ್ರಕಾರ ಆಹಾರ ಪದಾರ್ಥಗಳನ್ನು ಶೇಖರಿಸಿಡಲು ಇವ್ಯಾವುವೂ ಉಪಯುಕ್ತವಲ್ಲ. ಪೈರೆತ್ರಿನ್ ಆಹಾರ ವಸ್ತುಗಳಲ್ಲಿ ಬಳಸಲು ಯೋಗ್ಯವಲ್ಲ. ಬೇವಿನ ರಾಸಾಯನಿಕ ಗಾಳಿಯಲ್ಲಿ ಆವಿಯಾಗದೆ ಇರುವುದರಿಂದ ಧಾನ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ಬೆರೆಸಿಟ್ಟರೂ ನಿಷ್ಪ್ರಯೋಜಕ. ಹೀಗಾಗಿ ಧಾನ್ಯಗಳನ್ನು ಕೂಡಿಡುವುದಕ್ಕೆ ಸುಲಭವಾಗಿ ಆವಿಯಾಗುವಂತಹ ಕೀಟನಾಶಿಯ ಅವಶ್ಯಕತೆ ಇದೆ. ಇದಕ್ಕಾಗಿ ನಡೆದಿರುವ ಶೋಧಗಳಲ್ಲಿ ಕೆಸುವಿನ ದಂಟಿನ ರಾಸಾಯನಿಕವೂ ಕೂಡಿದೆ.
ಕೆಸುವಿನ ಗೆಡ್ಡೆ
ಕೆಸುವಿನ ಗೆಡ್ಡೆಯಿಂದ ವಿವಿಧ ರಾಸಾಯನಿಕಗಳನ್ನು ಬಳಸಿ ಪ್ರತ್ಯೇಕಿಸಿದ ಘಟಕಗಳಲ್ಲಿ ಮೆಥನಾಲ್ ನಲ್ಲಿ ಕರಗುವ ವಸ್ತುವೊಂದು ಅತಿ ಹೆಚ್ಚಿನ ಕೀಟಾಹಾರಿ ಗುಣವನ್ನು ತೋರಿಸಿತು. ಇದನ್ನು ಪ್ರತ್ಯೇಕಿಸಿ, ಶುದ್ಧಗೊಳಿಸಿದ ರಾಜಶೇಖರ್ ತಂಡ ಅದರ ರಚನೆಯನ್ನೂ ಪತ್ತೆ ಮಾಡಿ, ಅದು 2,3-ಡೈಮೀಥೈಲ್ ಮ್ಯಾಲೆಯಿಕ್ ಅನ್ ಹೈಡ್ರೈಡ್ ಎಂದು ಗುರುತಿಸಿದೆ. ಇದು ಕೂಡಿಟ್ಟ ಧಾನ್ಯಗಳನ್ನು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಕಾಡುವ ನೊಣ, ಜಿರಲೆ, ಹಿಟ್ಟಿನ ಹುಳಗಳನ್ನು ಕೃತಕ ರಾಸಾಯನಿಕ ಮೀಥೈಲ್ ಬ್ರೋಮೈಡ್ ಹಾಗೂ ಫಾಸ್ಫೀನ್ ನಷ್ಟೆ ಸಮರ್ಥವಾಗಿ ಕೊಲ್ಲಬಲ್ಲದು. ಒಂದೇ ರಾಸಾಯನಿಕ ಹಲವು ಕೀಟಗಳನ್ನು ಕೊಲ್ಲುವುದು ನಿಜಕ್ಕೂ ಲಾಭಕಾರಿ. ಕೆಸುವಿನ ಗೆಡ್ಡೆಯ ಈ ಅಂಶವನ್ನು ಪ್ರಯೋಗಿಸಿದ ಎರಡೇ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಧಾನ್ಯಗಳಲ್ಲಿದ್ದ ಕೀಟಗಳ ಸಂಖ್ಯೆ ಅರೆಪಾಲಾಯಿತು. ಹಾಗೆಯೇ, ಇದು ಕೀಟಗಳ ಮರಿ (ಹುಳು) ಗಳನ್ನೂ ಬೆಳೆಯಗೊಡಲಿಲ್ಲವಂತೆ. ಇಷ್ಟಾದರೂ, ಈ ರಾಸಾಯನಿಕ ಬೆರೆಸಿದ ಬೀಜಗಳು ಯಾವುದೇ ಆತಂಕವಿಲ್ಲದೆ ನೂರಕ್ಕೆ ತೊಂಬತ್ತು ಪಾಲು ಮೊಳೆತವು. ಅರ್ಥಾತ್, ಕೀಟಗಳನ್ನು ಕೊಲ್ಲುವುದಲ್ಲದೆ, ಬೀಜಗಳಿಗೆ ಇದರಿಂದ ಯಾವ ಹಾನಿಯೂ ಇಲ್ಲ.
ಮೆಕ್ಕೆಜೋಳವನ್ನು ಕಾಡುವ ಹುಳು, ಗೋದಿಹಿಟ್ಟನ್ನು ಹಾಳುಗೆಡವುವ ಹುಳು, ನೊಣ ಮತ್ತು ಜಿರಲೆಗಳ ಕಾಟವನ್ನು ತಡೆಯಲು ಇದು ಶಕ್ತವೇನೋ ಹೌದು. ಆದರೆ ಆಹಾರದಲ್ಲಿ ಉಪಯೋಗಿಸಿದರೆ ಅಪಾಯವಿಲ್ಲವೇ? ಎಂದಿರಾ. ಇದನ್ನು ಪಡೆದ ಗೆಡ್ಡೆಯನ್ನು ನಾವು ಆಹಾರವಾಗಿ ಬಳಸುವುದು ಇದ್ದೇ ಇದೆ. ಹೀಗಾಗಿ ಆ ಗೆಡ್ಡೆಯಲ್ಲಿರುವ ರಾಸಾಯನಿಕ ನಮಗಂತೂ ಅಪಾಯಕಾರಿಯಾಗಿರಲಿಕ್ಕಿಲ್ಲ ಎನ್ನುವುದು ಸಾಮಾನ್ಯ ಅಭಿಪ್ರಾಯ.
ಹಾಗಿದ್ದರೆ ಇದು ಯಾವಾಗ ಬಳಕೆಗೆ ಸಿಗಬಹುದು ಎನ್ನುವುದು ಮುಂದಿನ ಪ್ರಶ್ನೆ. ಇನ್ನು ಇದರ ಕ್ಷಮತೆ ಹಾಗೂ ಬಳಕೆಯ ವಿಧಾನಗಳು ಹದಗೊಳ್ಳಬೇಕು. ಅನಂತರವಷ್ಟೆ ಇದರ ಸಾರ್ವತ್ರಿಕೆ ಬಳಕೆಯ ಸುದ್ದಿ. ಅದಕ್ಕೆ ಇನ್ನೂ ಹಲವು ತಿಂಗಳೋ, ವರ್ಷಗಳೋ ಕಾಯಬೇಕಷ್ಟೆ.
ಆಕರ:
Rajashekar, Y. et al. 2, 3-Dimethylmaleic anhydride (3, 4-Dimethyl-2, 5-furandione): A
plant derived insecticidal molecule from Colocasia esculenta var. esculenta (L.) Schott. Sci. Rep. 6, 20546; published 3rd February 2016. doi: 10.1038/srep20546 (2016).
ಜೀಕಾ ಎನ್ನುವ ಹೆಸರು ಕೇಳಿ ಟಾಟಾ ಕಂಪೆನಿ ತನ್ನ ಹೊಸ ಕಾರಿಗೆ ಇಟ್ಟಿದ್ದ ಇದೇ ಹೆಸರನ್ನು ಬದಲಿಸಲಿದೆ. ಬ್ರೆಜಿಲ್್ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಹರಡಿರುವ ಜೀಕಾ ವೈರಸ್ ಉಂಟು ಮಾಡಿರುವ ಭೀತಿ ಇದು. ವಿಶ್ವ ಆರೋಗ್ಯ ಸಂಸ್ಥೆ ಈ ವೈರಸ್ ಸೋಂಕನ್ನು ಜಾಗತಿಕ ಸಾಂಕ್ರಾಮಿಕ ರೋಗ ಎಂದು ವರ್ಗೀಕರಿಸಿದೆ. ಹಾಗೆಯೇ ಭಾರತವೂ ಕೂಡ ಸದ್ಯಕ್ಕೆ ಜೀಕಾ ಧಾಂದಲೆ ನಡೆಸುತ್ತಿರುವ ರಾಷ್ಟ್ರಗಳಿಗೆ ಪ್ರವಾಸ ಹೋಗುವ ಬಗ್ಗೆ, ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಗರ್ಭಿಣಿ ಮಹಿಳೆಯರಿಗೆ, ಎಚ್ಚರಿಕೆಯ ಸೂಚನೆಯನ್ನು ನೀಡಿದೆ. ಜೀಕಾ ಸೋಂಕು ಹತ್ತಿದ ಬಸುರಿಯರಿಗೆ ಹುಟ್ಟುವ ಮಗು ಮೈಕ್ರೊಕೆಫಾಲಿ ಎನ್ನುವ ದೋಷವನ್ನು ಹೊತ್ತು ಜನಿಸಬಹುದೆನ್ನುವುದೂ ಈ ಭೀತಿಗೆ ಕಾರಣ. ಮೈಕ್ರೊಕೆಪಾಲಿ ಮಾರಕವಲ್ಲ. ಮಗು ಬದುಕು ಉಳಿಯುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಅದರ ಮಿದುಳಿನ ಕ್ಷಮತೆ ಕಡಿಮೆಯಾಗಬಹುದು. ಸಾಮಾನ್ಯ ಬದುಕಿಗೆ ತೊಂದರೆ ಆಗದಿದ್ದರೂ, ಬೌದ್ಧಿಕ ಕೊರತೆ ಕಾಣಿಸಬಹುದು. ಇದೋ ಈ ಭೀತಿಯನ್ನುಂಟು ಮಾಡಿದ ಜೀಕಾ ವೈರಸ್ ಬಗ್ಗೆ ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ಸೈನ್ಸ್ ಪತ್ರಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟವಾದ ಲೇಖನವೊಂದರ ಅನುವಾದ ನಿಮಗಾಗಿ.
ಜೀಕಾ ವೈರಸ್ ಎಲ್ಲಿಂದ ಬಂತು?
ಜೀಕಾ ವೈರಸ್ ಸ್ವರೂಪ
1947ನೇ ಇಸವಿಯಲ್ಲಿ ಜೀಕಾ ವೈರಸ್ ಶೋಧವಾಯಿತು. 1952ರಲ್ಲಿ ಮೊತ್ತ ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ಇದರ ವಿವರಗಳನ್ನು ಪ್ರಕಟಿಸಲಾಗಿತ್ತು. ಈ ವೈರಸ್ ಆಫ್ರಿಕಾ ಹಾಗೂ ಆಗ್ನೇಯ ಏಶಿಯಾದಲ್ಲಿ ಇದ್ದದ್ದು ತಿಳಿದಿದ್ದರೂ, ಕಳೆದ ದಶಕದ ವರೆಗೆ ಕೇವಲ ಹದಿನೈದು ಕೇಸುಗಳ ಉಲ್ಲೇಖವಷ್ಟೆ ಇದ್ದುವು. 2007ರಲ್ಲಿ ಮೈಕ್ರೊನೇಶಿಯಾ ಸಂಯುಕ್ತ ಸಂಸ್ಥಾನದ ದ್ವೀಪಗಳಲ್ಲೊಂದಾದ ಯಾಪ್ ನಲ್ಲಿ ಇದು ಸಾಂಕ್ರಾಮಿಕವಾಗಿ ಕಾಣಿಸಿಕೊಂಡಿತು. ಅಂದಿನಿಂದ ಶಾಂತಸಾಗರದ ವಿವಿಧ ದ್ವೀಪಗಳಲ್ಲಿ ಪಯಣಿಸಿದ ಇದು ಕೊನೆಗೆ ಬ್ರೆಜಿಲ್ ತಲುಪಿತು. ಇಲ್ಲಿಂದ ಈ ವೈರಸ್ ಅತಿ ಶೀಘ್ರವಾಗಿ ದಕ್ಷಿಣ ಅಮೆರಿಕಾ, ಮಧ್ಯ ಅಮೆರಿಕ, ಮೆಕ್ಸಿಕೋ ಹಾಗೀ ಕೆರಿಬಿಯನ್ ದ್ವೀಪ ಸಮೂಹಗಳಿಗೆ ಹರಡಿದೆ.
ಈಗ ಇದು ಹೀಗೆ ವಿಸ್ಫೋಟಿಸಲು ಕಾರಣವೇನು?
ಈ ಹಿಂದೆಯೂ ಆಫ್ರಿಕಾ ಹಾಗೂ ಏಶಿಯಾದಲ್ಲಿ ಜೀಕಾ ವೈರಸ್ ನ ರೋಗ ಹರಡಿದ್ದಿರಬಹುದಾದರೂ ಅವು ಗಮನಕ್ಕೆ ಬಾರದೇ ಹೋದುವು. ವಿಜ್ಞಾನಿಗಳೂ ಇದರತ್ತ ಗಮನ ಹರಿಸಲಿಲ್ಲ. ಇಂದು ಕಾಣಿಸಿಕೊಂಡ ಬೃಹತ್ ಸೋಂಕು ಎಂದಾದರೊಂದು ದಿನ ಆಗಲೇಬೇಕಿತ್ತು. ಲ್ಯಾಟಿನ್ ಅಮೆರಿಕದಲ್ಲಿ ಹಳದಿ ಜ್ವರದ ಸೊಳ್ಳೆ ಎಂದೇ ಹೆಸರಾದ ಹಾಗೂ ಜೀಕಾ ವೈರಸ್ ಹರಡುವ ಪ್ರಮುಖ ಕೀಟ ಏಡಿಸ್ ಈಜಿಪ್ಟಿ ವ್ಯಾಪಕವಾಗಿದೆ. (ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ಪ್ರಪಂಚದ ಹಲವೆಡೆ ಸಂಖ್ಯೆಯಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚುತ್ತಿರುವ ಏಶಿಯಾದ ಟೈಗರ್ ಸೊಳ್ಳೆ ಏಡಿಸ್ ಆಲ್ಬೊಪಿಕ್ಟಸ್ ಕೂಡ ಇದರ ವಾಹಕವಿರಬಹುದೆಂಬ ಊಹೆ ಇದೆ). ಜೊತೆಗೆ ಅಮೆರಿಕದಲ್ಲಿ ಯಾರಿಗೂ ಇದನ್ನೆದುರಿಸುವ ರೋಗನಿರೋಧಕತೆ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಪ್ರವಾಸಗಳು ಇದು ಹರಡಲು ನೆರವಾದವು. ಏಡಿಸ್ ಸೊಳ್ಳೆಗಳು ಕೆಲವು ನೂರು ಮೀಟರುಗಳಷ್ಟು ದೂರವಷ್ಟೆ ಪಯಣಿಸಬಲ್ಲುವು. ಆದರೆ ಜೀಕಾ ಸೋಂಕಿರುವ ಮನುಷ್ಯರು ಕಾರು, ಬಸ್ಸು, ರೈಲು, ವಿಮಾನಗಳನ್ನು ಹತ್ತಿ ಪ್ರವಾಸ ಮಾಡಿದಂತೆಲ್ಲ, ಇದು ದೇಶ ವಿದೇಶಗಳಿಗೆ ಹರಡುತ್ತಿದೆ. ಇವೆಲ್ಲ ಕಾರಣಗಳಿಂದಾಗಿ ವೈರಸ್ ದೂರ, ದೂರಕ್ಕೂ ಹರಡಿದೆ.
ಜೀಕಾ ಯುರೋಪು ಮತ್ತು ಅಮೆರಿಕಾದಲ್ಲೂ ಹರಡೀತೇ?
ಯುರೋಪು ಹಾಗೂ ಅಮೇರಿಕದಲ್ಲಿ ಈಗಾಗಲೇ ಕೆಲವು ‘ಆಮದಾದ’ ಕೇಸುಗಳಿವೆ. ಈ ರೋಗಿಗಳು ಜೀಕಾ ಸೋಂಕಿರುವ ದೇಶಗಳಿಂದ ಪ್ರವಾಸ ಬಂದವರು. ಲ್ಯಾಟಿನ್ ಅಮೆರಿಕದಲ್ಲಿ ಈ ರೋಗದ ವ್ಯಾಪ್ತಿಯನ್ನು ಗಮನಿಸಿದರೆ ಇದು ನಿರೀಕ್ಷಿಸಿದ ಫಲಿತಾಂಶವೇ ಸರಿ. ಸ್ಥಳೀಯವಾಗಿ ಏನಾದರೂ ಸೋಂಕು ಹರಡಬಹುದೇ? ವ್ಯಕ್ತಿಯಿಂದ ವ್ಯಕ್ತಿಗೆ ಸೊಳ್ಳೆಗಳು ಇದನ್ನು ಹರಡುತ್ತಿರಬಹುದೇ ಎನ್ನುವುದೇ ಪ್ರಮುಖ ಪ್ರಶ್ನೆ. ಈ ಸಾಧ್ಯತೆ ಖಂಡಿತ ಇದೆ. ದಕ್ಷಿಣ ಯುರೋಪಿನ ಹಲವು ರಾಷ್ಟ್ರಗಳಲ್ಲಿ ಏಡಿಸ್ ಆಲ್ಬೊಪಿಕ್ಟಸ್ ಇದೆ. ಇದು ಉತ್ತರ ಯುರೋಪಿಗೂ ವಿಸ್ತರಿಸಬಹುದು. ಅಮೆರಿಕೆ ಸಂಯುಕ್ತ ಸಂಸ್ಥಾನದ ದಕ್ಷಿಣ ಹಾಗೂ ಪೂರ್ವ ರಾಜ್ಯಗಳಲ್ಲಿಯೂ ಏಡಿಸ್ ಈಜಿಪ್ಟಿ ಹಾಗೂ ಏಡಿಸ್ ಆಲ್ಬೊಪಿಕ್ಟಸ್ ಸೊಳ್ಳೆಗಳನ್ನು ಕಾಣಬಹುದು.
ಸೊಳ್ಳೆಗಳಿಂದ ಹರಡುವ ರೋಗಗಳ ಬಗೆಗಿನ ಈ ಹಿಂದಿನ ಅನುಭವಗಳ ಆಧಾರದ ಮೇಲೆ ಉಳಿದೆಡೆಗಳಿಗಿಂತ ಈ ಪ್ರದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ಸಾಂಕ್ರಾಮಿಕತೆ ಕಡಿಮೆಯಿರುತ್ತದೆಯೆಂದು ವಿಜ್ಞಾನಿಗಳ ನಿರೀಕ್ಷೆ. ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ಫ್ಲಾರಿಡಾ, ಟೆಕ್ಸಾಸ್ ಹಾಗೂ ಹವಾಯಿ ರಾಜ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ಕಾಣಿಸಿಕೊಂಡ ಡೆಂಘೀ ಜ್ವರ ಕೆಲವು ನೂರು ಜನರಿಗೆ ಖಾಯಿಲೆ ತಂದಿದೆಯಷ್ಟೆ. ಉತ್ತರ ಇಟಲಿಯಲ್ಲಿ 2007 ರಲ್ಲಿ ಕಾಣಿಸಿಕೊಂಡ ಸೊಳ್ಳೆಯಿಂದ ಹರಡುವ ಚಿಕುನ್ ಗುನ್ಯ ಖಾಯಿಲೆ (ಈ ಸೋಂಕನ್ನು ಭಾರತೀಯನೊಬ್ಬ ಹೊತ್ತು ತಂದಿದ್ದ) ಸುಮಾರು 197 ಜನರನ್ನು ತಾಕಿತಷ್ಟೆ. ಈ ದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ಸೋಂಕಿನ ವ್ಯಾಪ್ತಿ ಕಡಿಮೆ ಇರುವುದಕ್ಕೆ ಒಂದು ಕಾರಣ ಇಲ್ಲಿಯ ಜನತೆ ದಿನದಲ್ಲಿ ಅತಿ ಕಡಿಮೆ ಸಮಯವನ್ನು ಮನೆಯಿಂದ ಹೊರಗಡೆ ಕಳೆಯುತ್ತಿರುವುದು ಇರಬಹುದು.
ಜೀಕಾ ಹುಟ್ಟಿನಿಂದಲೇ ಬರುವ ದೋಷಗಳನ್ನು ಹೆಚ್ಚಿಸುತ್ತಿದೆ ಎನ್ನುವುದು ಖಾತ್ರಿಯಾಗಿದೆಯೇ?
ಮೈಕ್ರೊಕೆಫಾಲಿ ಎಂದರೇನು?
ಇಲ್ಲ. ಆದರೆ ಜೀಕಾ ವೈರಸ್ ಬಾಧೆ ತೀವ್ರವಾಗಿರುವ ಬ್ರೆಜಿಲ್ ನಲ್ಲಿ ಇದಕ್ಕೆ ಪೂರಕವಾಗಿ ಸಾಂದರ್ಭಿಕ ಪುರಾವೆಗಳಿವೆ. ಇಲ್ಲಿ ಮೈಕ್ರೊಕೆಫಾಲಿ (ಸಣ್ಣತಲೆ) ಎನ್ನುವ ದೋಷವಿರುವ ಮಕ್ಕಳ ಹುಟ್ಟು ಹೆಚ್ಚಾಗಿದೆ. ಈ ದೋಷದಲ್ಲಿ ಮಿದುಳಿನ ಬೆಳವಣಿಗೆ ಕುಂಠಿತವಾಗುವುದರಿಂದ ಸಾಮಾನ್ಯಕ್ಕಿಂತಲೂ ಕಡಿಮೆ ಗಾತ್ರದ ತಲೆ ಬೆಳೆಯುತ್ತದೆ. ಇದನ್ನು ಖಾತ್ರಿ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಗರ್ಭಿಣಿ ಮಹಿಳೆಯರ ಮೇಲೆ ಕೈಗೊಂಡಿರುವ ಅಧ್ಯಯನದ ಫಲಿತಾಂಶಗಳು ಸಿಗಲು ಇನ್ನೂ ಹಲವು ತಿಂಗಳುಗಳಾಗಬಹುದು. ಕಳೆದ ಜೂನ್ ಮತ್ತು ಜುಲೈನಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲಿನ ಗರ್ಭಿಣಿ ಮಹಿಳೆಯರನ್ನು ಅಲ್ಟ್ರಾಸೌಂಡ್ ಬಳಸಿ ಪರೀಕ್ಷಿಸುತ್ತಿದ್ದಾಗ ಮೈಕ್ರೊಕೆಫಾಲಿ ಸಂಖ್ಯೆ ಹೆಚ್ಚಿದ್ದದ್ದನ್ನು ಬ್ರೆಜಿಲ್ಲಿನ ವೈದ್ಯರು ಗಮನಿಸಿದ್ದರು. ಇದು ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದ ಹಾಗೆ ಜೀಕಾ ರೋಗ ಹೆ್ಚ್ಚಾದ ಕೆಲವು ತಿಂಗಳ ನಂತರವಷ್ಟೆ. ಇಲ್ಲಿನ ಬಾಹಿಯಾದಲ್ಲಿರುವ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ವಿವಿಯ ಗರ್ಭವಿಜ್ಞಾನ ತಜ್ಞ ಮಾನೋಯಿಲ್ ಸಾರ್ನೋ ಹೇಳುವ ಪ್ರಕಾರ ಈಗ ಕಾಣಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿರುವ ಮಿದುಳಿನ ದೋಷಗಳು ಸೈಟೊಮೆಗಾಲೊ ವೈರಸ್ ಹಾಗೂ ರುಬೆಲ್ಲಾ ವೈರಸ್ಸಿನಂತಹ ಇತರೆ ಸೋಂಕುಗಳುಂಟು ಮಾಡುವುದರಿಂದ ಭಿನ್ನವಾಗಿವೆ. ಕಳೆದ ಆಗಸ್ಟ್ ನಲ್ಲಿ ಈತನ ತಂಡ ಜೀಕಾ ಸೋಂಕಿರುವ ಗರ್ಭಿಣಿಯರ ಅಧ್ಯಯನವನ್ನು ಆರಂಭಿಸಿದೆ. ಇದರ ಫಲಿತಾಂಶ ಮುಂದಿನ ಬೇಸಗೆಯ ವೇಳೆಗೆ ದೊರೆಯಬಹುದು. ಬ್ರೆಜಿಲ್ ಮತ್ತು ಕೊಲಂಬಿಯಾದಲ್ಲಿ ಬೇರೆ ಕಡೆಗಳಲ್ಲಿಯೂ ಇಂತಹುದೇ ಅಧ್ಯಯನಗಳು ಆರಂಭವಾಗಿವೆ.
ವಿಜ್ಞಾನಿಗಳಿಗೆ ಈ ಬಗ್ಗೆ ಇರುವ ಇತರೆ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳು ಯಾವುವು?
ಬಹಳಷ್ಟು ಪ್ರಶ್ನೆಗಳಿವೆ. ಯಾರಿಗೆ ಸೋಂಕಿದೆ, ಯಾರಿಗೆ ಇಲ್ಲ ಎನ್ನುವುದನ್ನು ಪತ್ತೆ ಮಾಡುವುದು ಕಷ್ಟವಾಗಿದೆ. ಏಕೆಂದರೆ ವೈರಸ್ ಪತ್ತೆ ಮಾಡುವ ವಿಧಾನಗಳು ಪಕ್ವವಾಗಿಲ್ಲ. ರೋಗಿಯ ರಕ್ತದಲ್ಲಿ ವೈರಸ್ಸಿನ ಆರ್ ಎನ್ ಎ ಯ ಅವಶೇಷಗಳನ್ನು ಹುಡುಕುವುದು ಅತಿ ಖಚಿತವಾದ ಪತ್ತೆ ಪರೀಕ್ಷೆ. ಆದರೆ ಇವು ರೋಗಲಕ್ಷಣಗಳು ಕಾಣಿಸಿಕೊಂಡ ಒಂದು ವಾರದೊಳಗೆ ನಡೆದರೆ ಮಾತ್ರ ಫಲ ನೀಡುತ್ತವೆ. ಅನಂತರ ರಕ್ತದಲ್ಲಿರುವ ಪ್ರತಿಕಾಯ (ಆಂಟಿಬಾಡಿ) ಗಳನ್ನು ಪತ್ತೆ ಮಾಡಬಹುದು. ಆದರೆ ಸದ್ಯಕ್ಕೆ ಜೀಕಾ ವೈರಸ್ಸಿನ ಆಂಟಿಬಾಡಿಗಳನ್ನು ಪತ್ತೆ ಮಾಡುವ ಪರೀಕ್ಷೆಗಳು ಬ್ರೆಜಿಲ್ ಹಾಗೂ ಲ್ಯಾಟಿನ್ ಅಮೆರಿಕದ ಬಹುತೇಕ ಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿ ವ್ಯಾಪಕವಾಗಿ ಹರಡಿರುವ ಡೆಂಘೀ ವೈರಸ್ಸಿನ ಆಂಟಿಬಾಡಿಗಳ ಜೊತೆಗೂ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯಿಸುತ್ತದೆ. ಈ ಪ್ರದೇಶಗಳ ಬಹುತೇಕ ವಯಸ್ಕರ ದೇಹದಲ್ಲಿ ಡೆಂಘೀ ಆಂಟಿಬಾಡಿಗಳು ಇದ್ದೇ ಇವೆ. ಹೀಗಾಗಿ ಮೈಕ್ರೊಕೆಫಾಲಿ ಇರುವ ಮಗುವಿಗೆ ಜನ್ಮ ನೀಡಿದ ತಾಯಿ ಬಸುರಿಯಾಗಿದ್ದಾಗ ಜೀಕಾದ ಸೋಂಕೇ ಇತ್ತೇ ಎನ್ನುವುದನ್ನು ತಿಳಿಯುವುದು ಕಷ್ಟವಾಗಿದೆ.
ಲೈಂಗಿಕ ಸಂಪರ್ಕದಿಂದ ಜೀಕಾ ಹರಡುತ್ತದೆಯೋ ಎನ್ನುವುದನ್ನು ಸಂಶೋಧಕರು ತಿಳಿಯಬೇಕಿದೆ. 2008ರಲ್ಲಿ ಆಫ್ರಿಕಾದಲ್ಲಿ ಈ ಸೋಂಕನ್ನು ಪಡೆದ ಅಮೆರಿಕೆಯ ವೈದ್ಯನೊಬ್ಬ ಅನಂತರ ತನ್ನ ಮಡದಿಗೆ ಇದನ್ನು ಸೋಂಕಿಸಿದ್ದ. ಇದೇ ಬಗೆಯಲ್ಲಿ ಲೈಂಗಿಕ ಸಂಪರ್ಕದಿಂದ ಸೋಂಕುಂಟಾಗಿರುವ ಮತ್ತೊಂದು ಘಟನೆ ಪಾಲಿನೇಶಿಯಾ ದ್ವೀಪಗಳಲ್ಲಿ 2013 ರಲ್ಲಿ ವರದಿಯಾಗಿದೆ. ಇದರಿಂದಾಗಬಹುದಾದ ಅಪಾಯಗಳ ಅರಿವು ಸದ್ಯಕ್ಕೆ ವೈದ್ಯರಿಗಿಲ್ಲ. (ನನಗೇನಾದರೂ ವೈರಸ್ ಸೋಂಕಿದರೆ, ಲೈಂಗಿಕ ಕ್ರಿಯೆಯಲ್ಲಿ ತೊಡಗುವ ಮುನ್ನ ಒಂದೆರಡು ತಿಂಗಳಾದರೂ ಕಾಯುತ್ತೇನೆ ಎಂದು ನ್ಯೂ ಯಾರ್ಕ್ ಟೈಮ್ಸ್ ಗೆ ತಿಳಿಸಿದ್ದಾರೆ ಅಮೆರಿಕೆಯ ಗ್ಯಾಲ್ವೆಸ್ಟನ್ನಿನಲ್ಲಿರುವ ಟೆಕ್ಸಾಸ್ ವಿವಿಯ ವೈರಸ್ ತಜ್ಞ ಸ್ಕಾಟ್ ವೀವರ್)
ಜೀಕಾ ಚಿಕಿತ್ಸೆಗೆ ಯಾವ ಔಷಧಗಳು ಲಭ್ಯವಿವೆ?
ಯಾವುದೂ ಇಲ್ಲ. ಕಳೆದ ವರ್ಷದವರೆಗೂ ಜೀಕಾ ಎಷ್ಟು ಅಪರೂಪವಾದ ಸೋಂಕಾಗಿತ್ತೆಂದರೆ ಅದು ಇಷ್ಟು ಗಂಭೀರವೆಂದು ಯಾರೂ ಊಹಿಸಿರಲಿಲ್ಲ. ಹೀಗಾಗಿ ಅದಕ್ಕಾಗಿ ಔಷಧಗಳನ್ನು ಹುಡುಕಲು ಯಾರೂ ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿರಲೂ ಇಲ್ಲ. ಈಗಲೂ ಈ ವೈರಸ್ ಹೀಗೆ ದಾಳಿ ನಡೆಸಿರುವಾಗಲೂ ಅದನ್ನು ಎದುರಿಸುವ ಔಷಧಗಳಿಗೆ ಬೃಹತ್ ಮಾರುಕಟ್ಟೆ ದೊರೆಯಬಹುದೆಂಬ ಖಾತ್ರಿ ಇಲ್ಲ. ಏಕೆಂದರೆ ಇದರ ಸೋಂಕಿರುವ ಬಹುತೇಕ ಜನರಲ್ಲಿ ಸೋಂಕಿರಬಹುದಾದ ಯಾವುದೇ ಲಕ್ಷಣಗಳೂ ಕಾಣುವದಿಲ್ಲ, ಕಂಡರೂ ಅತ್ಯಲ್ಪ. ಜೊತೆಗೆ ಔಷಧಗಳು ಬಸುರಿನಲ್ಲಿ ಜೀಕಾ ಸೋಂಕಿದಾಗ ಹುಟ್ಟುವ ಮಕ್ಕಳಲ್ಲಿ ಕಾಣುವ ದೋಷಗಳನ್ನು ತಡೆಯಬಲ್ಲುವು ಎನ್ನುವುದೂ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿಲ್ಲ. ಸೋಂಕುಂಟಾಗಿ ಅವರಲ್ಲಿ ಲಕ್ಷಣಗಳು ಕಾಣಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಬಹಳ ತಡವಾಗಿಬಿಟ್ಟಿರುತ್ತದೆ. ಮೈಕ್ರೊಕೆಫಾಲಿಯನ್ನು ತಡೆಯಲು ಜೀಕಾ ವಿರುದ್ಧದ ಲಸಿಕೆಯೊಂದೇ ಹಾದಿ.
ಲಸಿಕೆ ಯಾವಾಗ ಸಿದ್ಧವಾಗಬಹುದು?
ಅದಕ್ಕೆ ವರ್ಷಗಳೇ ಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ಜೀಕಾ ಲಸಿಕೆಗಳ ಶೋಧದಲ್ಲಿ ಹಲವರು ತೊಡಗಿಕೊಂಡಿದ್ದಾಋಎ. ಕನಿಷ್ಟ ಹತ್ತಾರು ತಿಂಗಳಾದರೂ ಬೇಕು. ಇವೆಲ್ಲವೂ ಸದ್ಯದಲ್ಲಿ ಲಭ್ಯವಿರುವ ಲಸಿಕೆಗಳ ತಂತ್ರವನ್ನೇ ಅವಲಂಬಿಸಿವೆ. ಉದಾಹರಣೆಗೆ, ರೋಗಜೀವಿಯಲ್ಲಿರುವ ಪ್ರೊಟೀನುಗಳನ್ನು ಅಪಾಯಕಾರಿಯಲ್ಲದ ಇತರೆ ವೈರಸ್ ಜೊತೆಗೆ ಕೂಡಿಸಿ ಹಲವು ರೋಗಗಳಿಗೆ ಲಸಿಕೆಗಳನ್ನು ತಯಾರಿಸುತ್ತಾರೆ. ಇಂತಹ ವೈರಸ್ಗಳನ್ನೇ ಉಪಯೋಗಿಸಿಕೊಂಡು ಜೀಕಾಗೂ ಲಸಿಕೆಯನ್ನು ತಯಾರಿಸುವ ಪ್ರಯತ್ನಗಳು ನಡೆದಿವೆ. ಹೀಗೆ ಫಲ ನೀಡಬಲ್ಲ ಲಸಿಕೆಯೊಂದು ಸಿದ್ಧವಾದ ಮೇಲೆ ಅದನ್ನು ಪ್ರಾಣಿಗಳಲ್ಲಿ ಮೊದಲು ಪರೀಕ್ಷಿಸಿ ಅನಂತರ ಮನುಷ್ಯರಲ್ಲಿ ಪ್ರಯೋಗಿಸಬೇಕು. ಮನುಷ್ಯರಲ್ಲು ಮೊದಲಿಗೆ ಅವುಗಳ ಸುರಕ್ಷತೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಸಣ್ಣ ಪರೀಕ್ಷೆಗಳನ್ನು ನಡೆಸಿ ಅನಂತರ ಲಸಿಕೆಗಳು ನಿಜವಾಗಿಯೂ ಫಲಕಾರಿಯೇ ಎನ್ನುವುದರ ಪರೀಕ್ಷೆಯನ್ನು ದೊಡ್ಡ ಮಟ್ಟದಲ್ಲಿ ಮಾಡಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ಇವೆಲ್ಲಕ್ಕೂ ಕನಿಷ್ಟವೆಂದರೂ ಹತ್ತರಿಂದ ಹದಿನೈದು ತಿಂಗಳುಗಳು ಬೇಕು. ಈಗಿನ ತುರ್ತು ಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಗಮನದಲ್ಲಿಟ್ಟುಕೊಂಡು ತುಸು ಶೀಘ್ರವಾಗಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡಬಹುದು. ಹಾಗಿದ್ದರೂ ಜೀಕಾ ವೈರಸ್ ಮಾರುಕಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ ದೊರೆಯಬೇಕಂದರೆ ಕನಿಷ್ಟ ಐದರಿಂದ ಏಳು ವರ್ಷಗಳು ಬೇಕು ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ ಅಮೆರಿಕೆಯ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಅಲರ್ಜಿ ಹಾಗೂ ಸೋಂಕು ರೋಗಗಳ ಸಂಸ್ಥೆಯ ನಿರ್ದೇಶಕರಾದ ಆಂತೊನಿ ಫಾಸಿ.
ಹಾಗಿದ್ದರೆ ಈ ವೈರಸ್ ಹರಡುವುದನ್ನು ನಾವು ತಡೆಯುವುದು ಹೇಗೆ?
ಸೊಳ್ಳೆಗಳು ಮನುಷ್ಯರನ್ನು ಕಚ್ಚದಂತೆ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುವುದು. ಹೂದಾನಿಗಳು, ಖಾಲಿ ಬಾಟಲ್ಲುಗಳು ಹಾಗೂ ಬಿಸಾಡಿದ ಟಯರುಗಳೇ ಮುಂತಾದ ಏಡಿಸ್ ಸೊಳ್ಳೆಗಳು ಬೆಳೆಯುವಂತಹ ಸಣ್ಣ ಪು್ಟ್ಟ ನಿಂತ ನೀರಿನ ಸೆಲೆಗಳನ್ನು ಕಡಿಮೆ ಮಾಡಿ ಸೊಳ್ಳೆಗಳ ಸಂಖ್ಯೆಯನ್ನು ಕುಗ್ಗಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಬಹುದು. ಸೊಳ್ಳೆ ನುಸುಳದ ಹಾಗೆ ಕಿಟಕಿಗಳನ್ನು ಪರದೆಯಿಂದ ಮುಚ್ಚುವುದು, ಮೈ ಮುಚ್ಚುವಂತೆ ಬಟ್ಟೆ ಧರಿಸುವುದು, ಸೊಳ್ಳೆ ದೂರವಿಡುವ ಕ್ರೀಮ್ ಗಳನ್ನು ಬಳಸುವುದು ಮುಂತಾದ ಕ್ರಮಗಳಿಂದ ವೈಯಕ್ತಿಕವಾಗಿಯೂ ಸೊಳ್ಳೆ ಕಡಿಯದಂತೆ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ಬಸುರಿ ಹೆಂಗಸರಿಗಂತು ಇದು ಬಲು ಮುಖ್ಯ ಆದರೆ ಈ ರೀತಿ ಸೊಳ್ಳೆ ನಿಯಂತ್ರಣದಿಂದಾಗುವ ಫಲಿತಾಂಶಗಳು ಸಾಧಾರಣವಷ್ಟೆ ಎಂದು ಹಿಂದಿನ ಪ್ರಯತ್ನಗಳು ಪಾಠ ಕಲಿಸಿವೆ ಜೊತೆಗೆ ಇವನ್ನು ನಿರಂತರವಾಗಿ ಮುಂದುವರೆಸುವುದು ಕಷ್ಟ.
ಸೊಳ್ಳೆಗಳ ನಿಯಂತ್ರಣಕ್ಕೆ ಬೇರೆ ವಿಧಾನಗಳಿರಬಹುದೇ?
ಸದ್ಯಕ್ಕೆ ಇಲ್ಲ. ಆದರೆ ಕೆಲವು ಮುಂದೆ ದೊರೆಯಬಹುದು. ಆಕ್ಸಿಟೆಕ್ ಎನ್ನುವ ಬ್ರಿಟಿಷ್ ಜೈವಿಕ ತಂತ್ರಜ್ಞಾನ ಕಂಪೆನಿ ಏಡಿಸ್ ಈಜಿಪ್ಟಿ ಸೊಳ್ಳೆಗಳ ಮರಿಗಳು ಬೆಳೆಯದಂತೆ ಹುಟ್ಟುವ ಮೊದಲೇ ಕೊಲ್ಲುವ ಜೀನ್ ಒಂದರ ವಿನ್ಯಾಸ ಮಾಡಿದೆ. ಈ ತಳಿಯ ಗಂಡು ಸೊಳ್ಳೆಗಳನ್ನು ಬೃಹತ್ ಸಂಖ್ಯೆಯಲ್ಲಿ ಬಿಡುಗಡೆ ಮಾಡಿದರೆ, ಅವು ಸ್ಥಳೀಯ ಹೆಣ್ಣು ಸೊಳ್ಳೆಗಳ ಜೊತೆ ಕೂಡುವುವು. ಇದರಿಂದ ಹುಟ್ಟುವ ಸಂತಾನಗಳು ಬೆಳೆಯದೇ ಸಾಯುವುದರಿಂದ ಸೊಳ್ಳೆಯ ಸಂಖ್ಯೆ ಕಡಿಮೆಯಾಗುವುದು. ಇದರ ಪರೀಕ್ಷೆಗಳನ್ನು ನಡೆಸಲಾಗಿದೆ.
ಮತ್ತೊಂದೆಡೆ ಏಡಿಸ್ ಈಜಿಪ್ಟಿ ಸೊಳ್ಳೆಗಳಿಗೆ ವೋಲ್ಬಾಚಿಯ ಎನ್ನುವ ಬೆಕ್ಟೀರಿಯಾವನ್ನು ವಿಜ್ಞಾನಿಗಳು ಸೋಂಕಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಇದು ರೋಗಗಳನ್ನು ಹರಡುವ ಸೊಳ್ಳೆಗಳ ಸಾಮರ್ಥ್ಯವನ್ನು ಕಡಿಮೆ ಮಾಡುವುದು. ಇದನ್ನೆಲ್ಲ ಡೆಂಘೀ ರೋಗವನ್ನು ನಿಯಂತ್ರಿಸಲೆಂದು ಸಂಶೋಧಕರು ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಆದರೆ ಜೀಕಾದ ಈ ದಾಂಧಲೆ ಈ ಪ್ರಯತ್ನಗಳಿಗೆ ಇನ್ನಷ್ಟು ಒತ್ತು ನೀಡಿವೆ. ಇವೆಲ್ಲವೂ ಸಿದ್ಧವಾಗಬೇಕಾದರೆ ಇನ್ನೂ ಹಲವು ವರ್ಷಗಳು ಬೇಕೆನ್ನುವುದಂತೂ ನಿಜ.
—————
ಸೈನ್ಸ್ ಪತ್ರಿಕೆಯಲ್ಲಿ 29.1.2016 ರಂದು ಪ್ರಕಟವಾದ ಗ್ರೆಚೆನ್ ವೋಗೆಲ್, ಜಾನ್ ಕೋಹೆನ್ ಹಾಗೂ ಮಾರ್ಟಿನ್ ಎನ್ಸೆರಿಂಕ್ ಅವರ ಲೇಖನದ ಅನುವಾದ
ನೋವಿನ ಸುಖ
ಆತ್ಮ ಪೀಡಕ
ಸಮಚಿತ್ತ ಹಾಗೂ ಪ್ರಸನ್ನ ಚಿತ್ತವಿರುವ ಯಾವನಿಗೂ ಇದೊಂದು ಸಂತೋಷದ ಬಗೆಯೆನ್ನುವುದನ್ನು ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಕಷ್ಟವಾಗಬಹುದು. ನೋವೇ ಸುಖವೆಂದು ತಿಳಿಯುವ ಮನಸ್ಸು ಉಂಟಾಗುವುದು ಸಾಧ್ಯವೇ? ದೈಹಿಕ ಅಥವಾ ಮಾನಸಿಕ ಅಪಾಯಗಳು ಎದುರಾದಾಗ ಮಿದುಳನ್ನು ಎಚ್ಚರಿಸಲು ನೋವಿನ ಸಂಕೇತಗಳನ್ನು ಕಳಿಸುವ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ವಿಕಾಸವಾಗಿದೆ. ಮಕ್ಕಳಾಗಿದ್ದಾಗ ಬಿಸಿಯಾಗಿರುವುದರಿಂದ ಅಥವಾ ಮಾನಸಿಕವಾಗಿ ನೋವುಂಟು ಮಾಡುವ ಸಂದರ್ಭಗಳಿಂದ ದೂರವಿರುವುದನ್ನು ಅತಿ ಶೀಘ್ರವಾಗಿ ಕಲಿಯುತ್ತೇವೆ. ಇದು ಗಾಯ ಅಥವಾ ಅಪಾಯದಿಂದ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಇರುವ ಪ್ರಮುಖ ಆತ್ಮರಕ್ಷಣೆ. ನಮ್ಮ ಉಳಿವಿಗೆ ಬೇಕಾದ ಅತ್ಯಂತ ಮೂಲವಾದ ರಕ್ಷಣಾ ವಿಧಾನ ಇದು. ಕೆಳಸ್ತರದ ಜೀವಿಗಳಲ್ಲೂ ಇದು ಇರುವುದನ್ನು ಕಾಣಬಹುದು. ಹಾಗಿದ್ದರೂ, ಕೆಲವು ವಿಲಕ್ಷಣ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳು ಈ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯನ್ನು ತಲೆಕೆಳಗಾಗಿಸಿ ನೋವಿನಿಂದಲೇ ಉತ್ಕಟ ಸಂತಸದ ಸ್ಥಿತಿಗೇರುವ ಹಾದಿಯನ್ನು ಹುಡುಕಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ತಮ್ಮನ್ನು ಕಟ್ಟಿ ಹಾಕಿಕೊಂಡು, ಥಳಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಹಾಗೂ ಬೇರೆ ರೀತಿಯ ವಿಚಿತ್ರ ಆತ್ಮಪೀಡನೆಯ ಆಚರಣೆಗಳ ಮೂಲಕ ದೈಹಿಕವಾಗಿ ಹಿಂಸೆ ಕೊಟ್ಟಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ಇದು ಅತಿ ಅಪರೂಪವಾದ ಸಂತಸದ ಬಗೆ. ಆದರೆ ಅದನ್ನು ಅನುಭವಿಸುವವರಿಗೆ ಅದು ಅವಗಣಿಸಲಾರದಂತಹ ಪ್ರಮುಖ ಬಗೆ.
ಸ್ವಲ್ಪ ಕಡಿಮೆ ತೀವ್ರತೆಯದ್ದು ಅತಿಸಭ್ಯತೆ ಹಾಗೂ ಅತಿ ಸಂಪ್ರದಾಯತನ ತೋರುವ ಮಾನಸಿಕ ಆತ್ಮಪೀಡನೆ . ಇಂತಹವರುಗಳಿಗೆ ಆತ್ಮಖಂಡನೆಯಲ್ಲಿ ಖುಷಿ ಕಾಣುತ್ತದೆ. ಯಾವುದೇ ಲೋಲುಪತೆಯನ್ನೂ ಅಸಹ್ಯವೆಂದೂ, ಕೆಟ್ಟದ್ದೆಂದೂ ಪರಿಗಣಿಸುವ ಮನೋಭಾವ ಇವರಲ್ಲಿರುತ್ತದೆ. ಚಾಕೊಲೇಟ್ ಅಥವಾ ಐಸ್ಕ್ರೀಮ್ ಸೇವನೆ ತುಸು ಖುಷಿ ಕೊಡುವ ವಸ್ತುಗಳಾದರೆ ಎಷ್ಟೇ ಕಷ್ಟವೆನ್ನಿಸಿದರೂ ಅವನ್ನು ನಿರಾಕರಿಸಲೇ ಬೇಕು ಎನ್ನುವವರು. ಇನ್ನು ಕಾಮ, ಭೋಗ ಹಾಗೂ ಭೋಜನದಂತಹ ಮಹಾಸುಖಗಳಂತೂ ಸಂಪೂರ್ಣ ನಿಷಿದ್ಧ. ಮದ್ಯಪಾನವೂ ಜನರಿಗೆ ಖುಷಿ ತರುವುದರಿಂದ ಅದನ್ನೂ ನಿಷೇಧಿಸಬೇಕು. ಭೋಗವಿರೋಧಿಗಳ ಆತ್ಮಪೀಡಕ ಖುಷಿಯ ಪರಿ ಇದು. ಬದುಕನ್ನು ಎಷ್ಟು ಕಟ್ಟುನಿಟ್ಟಿನ, ಎಷ್ಟೂ ಕಟ್ಟುನಿಟ್ಟಿನ, ನಿರಾಡಂಬರ, ಪ್ರತಿಷೇಧದ್ದನ್ನಾಗಿಸುತ್ತೇವೋ ಇವರ ಖುಷಿ ಅಷ್ಟೇ ಹೆಚ್ಚುತ್ತದೆ. ಇವರ ಖುಷಿಯ ಮೂಲ ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ತಾವು ಅನುಭವಿಸದೇ ಇರುವುದನ್ನು ಬೇರೆಯವರು ಅನುಭವಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರಲ್ಲ ಎನ್ನುವುದರಲ್ಲಿದೆ. ತಮಗೆ ಅನುಭವಿಸಲಾಗದೆನ್ನಿಸಿದರೆ ಅಂತಹುದು ಆಕರ್ಷಣೀಯಾಗುವುದು ಹೇಗೆ? ಆದ್ದರಿಂದ ಇಂತಹವುಗಳನ್ನು ನಿರಾಕರಿಸುವುದರಿಂದ ತಾವು ಹೆಚ್ಚು ಪವಿತ್ರವೆನ್ನಿಸುತ್ತೇವೆಂದು ಭಾವಿಸುತ್ತಾ ಖುಷಿ ಪಡುತ್ತಾರೆ. ಸುಖದ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಅಂಶವನ್ನೂ ನಿರಾಕರಿಸಿದಾಗಲೂ ಅವರಲ್ಲಿ ಅಪ್ಪಟ ಆತ್ಮರತಿಯ ಬುಗ್ಗೆಯೇಳುತ್ತದೆ. ಒಮ್ಮೆ ಆರಂಭವಾಯಿತೆಂದರೆ ಸಾಕು ಇದು ಚಾಟಿಯಿಂದ ಹೊಡೆದುಕೊಳ್ಳುವ ಮಟ್ಟದ ಆತ್ಮಪೀಡನೆಗೋ ಅಥವಾ ಈ ಮಾನಸಿಕ ಆತ್ಮಪೀಡಕನನ್ನು ಮಾನವನ ಇರವಿಗೇ ಅಪಮಾನವೆನ್ನಿಸುವ ನಿಸ್ತೇಜ ಬದುಕಿನ ಮಟ್ಟಕ್ಕೋ ಬಲು ಬೇಗನೆ ಇಳಿದುಬಿಡಬಹುದು.
ಅತಿ ನೇಮಿಷ್ಠರು ಹೀಗೆ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಅವರ ಇಚ್ಛೆ, ಅವರ ದುರಾದೃಷ್ಟ ಎಂದುಕೊಳ್ಳಬಹುದು. ಆದರೆ ಇದು ಇಲ್ಲಿಗೇ ನಿಲ್ಲುವುದಿಲ್ಲ. ಈ ಬಗೆಯ ಭೋಗವಿರೋಧ ಆತನ ಅಥವಾ ಆಕೆಯ ಮಟ್ಟಿಗಷ್ಟೆ ಸೀಮಿತವಾಗಿದ್ದರೆ ಸರಿ. ಆದರೆ ಬಹುತೇಕ ಸಂದರ್ಭಗಳಲ್ಲಿ ಇವನ್ನು ಇತರರ ಮೇಲೆ ಹೇರುವದೂ ನಡೆಯುತ್ತದೆ. ಈ ಘಟ್ಟದಲ್ಲಿ ಅದು ಸಾಮಾಜಿಕವಾಗಿ ಹಾನಿಕಾರಕವಾದಂತ ಬಲವಂತ ಹೇರಿಕೆಯಾಗುತ್ತದೆ. ಇದನ್ನು ಅಮೆರಿಕೆಯ ಪತ್ರಕರ್ತ ಎಚ್. ಎಲ್ ಮೆಂಕೆನ್ ಸೊಗಸಾಗಿ ವಿವರಿಸಿದ್ದಾನೆ. “ಮಡಿವಂತ-ಸಂಪ್ರದಾಯಸ್ತರ ನಡವಳಿಕೆಗೆ ಇರುವ ಒಂದೇ ಒಂದು ಪ್ರಾಮಾಣಿಕ ಕಾರಣವೆಂದರೆ ಅದು ಖುಷಿಯ ಸಾಮರ್ಥ್ಯ ಹೆಚ್ಚಿರುವ ಮಾನವನನ್ನು ಶಿಕ್ಷಿಸುವುದಷ್ಟೆ. ಮಡಿವಂತಿಕೆ ಯಾವಾಗ ದೇಶವನ್ನು ಆಳಲು ಆರಂಭಿಸಿತೆಂದರೆ ಹೆಚ್ಚೆಚ್ಚು ನಿಷೇಧಗಳ ದಬ್ಬಾಳಿಕೆ ಬಂತೆಂದೇ ಅರ್ಥ. ಮಾನವನ ಸುಖಗಳನ್ನು ಹಾದರ, ಲಂಪಟ ಹಾಗೂ ಲೋಭಿತನವೆಂದು ಚಿತ್ರಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಕಾಮುಕ ಹಾಗೂ ಹಾದಿತಪ್ಪಿದವರೆಂಬ ಆರೋಪವನ್ನು ಹೊರಬೇಕಾಗಬಹುದೆನ್ನುವ ಭೀತಿಯಿಂದ ಸಮಾಜದ ನೇತಾರರೂ, ಜನಪ್ರಿಯ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳೂ (ವೈಯಕ್ತಿಕವಾಗಿ ಅದರ ಬಗ್ಗೆ ವಿರೋಧವಿದ್ದರೂ) ತಮ್ಮ ಸುತ್ತಲೂ ಆವರಿಸಿರುವ ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕತೆಯನ್ನು ಬೆಂಬಲಿಸುವುದು ಅವಶ್ಯವೆಂದು ತಿಳಿಯುತ್ತಾರೆ. ಶೀಘ್ರವೇ ಇಡೀ ಸಮುದಾಯವೇ ಈ ಸೋಂಕಿನಿಂದ ನಲುಗಿ, ಭೋಗವಿರೋಧಿಗಳು ಗೆಲುವನ್ನು ಸಾಧಿಸುವರು. ಇದಕ್ಕೆ ಇತ್ತೀಚಿನ ಉದಾಹರಣೆ ಎಂದರೆ ಅಫ್ಘಾನಿಸ್ತಾನದಲ್ಲಿ ತಾಲಿಬಾನ್ ನ ಬೆಳವಣಿಗೆ. ಅಲ್ಲಿ ಸಂಗೀತವನ್ನು ಆಲಿಸುವುದು, ಟೆಲಿವಿಷನ್ ನೋಡುವುದು, ನೃತ್ಯ ಹಾಗೂ ಸಿನಿಮಾ ನೋಡುವುದೇ ಮೊದಲಾದ ನಿತ್ಯ ಸಂತೋಷದ ವಿಷಯಗಳನ್ನು ನಿಷೇಧಿಸಲಾಗಿದೆ.
ಈ ಬಗೆಯಲ್ಲಿ ಇತರರ ಮೇಲೆ ಕಷ್ಟವನ್ನು ಹೇರುವುದರಿಂದ ಖುಷಿ ಪಡುವುದು ಮೇಲ್ನೋಟಕ್ಕೆ ಕ್ರೂರ ಪರಪೀಡನೆ ಎನ್ನಿಸಬಹುದು. ಆದರೆ ಅದು ಹಾಗಲ್ಲ. ಇದನ್ನೆಲ್ಲ ನಿಷೇಧಿಸುವವರ ಮೂಲ ಉದ್ದೇಶ ಇತರರನ್ನು ಹಿಂಸೆಗೀಡು ಮಾಡಿ ಖುಷಿ ಪಡುವುದಲ್ಲ. ಬದಲಿಗೆ ತಾವು ಅನುಭವಿಸುತ್ತಿರುವ ಆತ್ಮಪೀಡನೆಯ ಖುಷಿಯನ್ನೇ ಇತರರ ಮೇಲೂ ಹೇರಬೇಕೆನ್ನುವುದಷ್ಟೆ. ಇತರರೂ ತಮ್ಮ ಆತ್ಮಪೀಡನೆಯ ಸಂತೋಷವನ್ನು ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳಲಿ ಎಂದು ಅವರು ಭಾವಿಸುತ್ತಾರಷ್ಟೆ. ಈ ರೀತಿಯ ಮಾನಸಿಕ ಆತ್ಮಪೀಡಕರಲ್ಲೂ ಹಲವು ಬಗೆಗಳಿವೆ. ಆರೋಗ್ಯ ವ್ಯಸನಿಗಳು, ಪಥ್ಯಾಹಾರಿಗಳು, ಮದ್ಯದ್ವೇಷಿಗಳು ಹಾಗೂ ‘ವೇಗನ್’ ಗಳು (ವೇಗನ್ = ಪಾಶ್ಚಿಮಾತ್ಯ ಮಾಂಸಾಹಾರಿ ಸಮಾಜದಲ್ಲಿ ಸಸ್ಯಹಾರವೇ ಉತ್ತಮ ಎಂದು ಅದನ್ನು ಪ್ರತಿಪಾದಿಸುವವರನ್ನು ವೇಗನ್ ಗಳೆನ್ನುತ್ತಾರೆ.), ಧೂಮಪಾನ ದ್ವೇಷಿಗಳು ಹಾಗೂ ಬ್ರಹ್ಮಚಾರಿಗಳು ಇವರೊಬ್ಬೊಬ್ಬರಿಗೂ ಬೇರೆಯದೇ ಗುರಿ. ಇದಲ್ಲದೆ ಬದುಕಿನ ಎಲ್ಲ ಅಂಶಗಳಲ್ಲೂ ಸರಳತೆಯನ್ನೇ ಕಾಯ್ದುಕೊಳ್ಳಬೇಕೆನ್ನುವವರೂ ಇದ್ದಾರೆ.
ಭೋಗ ಸುಖದಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿರುವವರು ಅದಕ್ಕಾಗಿ ತುಸು ಬೆಲೆ ತೆರಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ ಎನ್ನುವುದು ನಿಜ. ಕಷ್ಟ-ಪ್ರಿಯರಿಗೆ ಈ ಬೆಲೆ ಅತಿ ದುಬಾರಿಯೆನ್ನಿಸಿ, ಅದರ ಬಗ್ಗೆಯೇ ದೂರುತ್ತಿರುತ್ತಾರೆ. ಆದರೆ ಮುಕ್ತವಾಗಿ ಭೋಗಿಗಳಾಗಿರುವವರಿಗಿಂತ ತಾವು ಹೆಚ್ಚು ಆರೋಗ್ಯವಂತರೆನ್ನುವ ಅವರ ಹೇಳಿಕೆಗೆ ಪುರಾವೆ ನೀಡುವ ಅಂಶಗಳಿಲ್ಲವೆನ್ನುವುದನ್ನು ಅವರು ಗಮನಿಸುವುದೇ ಇಲ್ಲ. ಶತಾಯುಷಿಗಳಾಗಿ ಬಾಳಿದವರ ಬದುಕಿನ ಅಧ್ಯಯನಗಳು ಈ ಬಗೆಯ ನಿರಾಕರಣೆಯಿಂದ ದೀರ್ಘಾಯುಸ್ಸು ದೊರೆಯುವುದಿಲ್ಲವೆನ್ನುವುದನ್ನು ತೋರಿಸಿವೆ. ಬದುಕಿನ ಸುಖಗಳನ್ನು ನಿರಾಕರಿಸಲು ಅವಶ್ಯಕವಾದ ಆತ್ಮಪೀಡಕ ಮನೋಭಾವ ಆಯುಸ್ಸನ್ನು ಹೆಚ್ಚಿಸುವುದಕ್ಕಿಂತಲೂ ಕುಗ್ಗಿಸುವುದೇ ಹೆಚ್ಚೆನ್ನಿಸುತ್ತದೆ.
ನೂರು ವರ್ಷಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚು ಬಾಳಿದವರು ಆಹಾರ, ಪಾನೀಯ ಹಾಗೂ ಇತರೆ ಸುಖಗಳ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ಮುಕ್ತ ಮನಸ್ಸಿನವರಾಗಿರುತ್ತಾರೆ. ಅತಿ ದೀರ್ಘಾಯುಷಿ ಎನ್ನುವ ಖ್ಯಾತಿಯ ಜೀನ್ ಕ್ಲೆಮೆಂಟ್ ಎನ್ನುವ ಫ್ರೆಂಚ್ ಮಹಿಳೆ ಕುಡಿತ, ಧೂಮಪಾನ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದುದಲ್ಲದೆ ಅತಿ ಕೊಬ್ಬಿನ ತಿನಿಸುಗಳಾದ ಫೋಯಿ ಗ್ರಾಸ್ (ಕೊಬ್ಬು ತುಂಬಿದ ಬಾತಿನ ಈಲಿ) ಮತ್ತು ಪ್ರೂವನ್ ಸ್ಟ್ಯೂ (ದನದ ಮಾಂಸದ ತಿನಿಸು) ಗಳನ್ನು ಜೀವನಪರ್ಯಂತ ಸೇವಿಸಿದ್ದಳು. ಅವಳಿಗೆ 117 ವರ್ಷವಾಗಿದ್ದಾಗ ಆಕೆ ಕುಡಿತ ಹಾಗೂ ಧೂಮಪಾನ ಮಾಡದಂತೆ ತಡೆಯಲು ವೈದ್ಯರು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದರಾದರೂ ಸಾಧ್ಯವಿದ್ದಾಗಲೆಲ್ಲ ಅವರಿಗೆ ಚಳ್ಳೆಹಣ್ಣು ತಿನ್ನಿಸಿ, 122ನೇ ವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ತಾನು ಸಾಯುವವರೆಗೂ ಇವನ್ನು ಸೇವಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು.
ನ್ಯಾಯವಾಗಿ ಮೇಡಂ ಕಾಲ್ಮೆಂಟ್ ಈ ಸುಖಗಳನ್ನು ಅನುಭವಿಸುವುದರಲ್ಲಿ ಅತಿ ಭೋಗಿಯಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಅತಿಯಾಗಿ ತಿಂದು, ಉಂಡು, ಕುಡಿದರೆ ಆರೋಗ್ಯ ಕೆಡುವುದು ಖಂಡಿತ. ಹಾಗೆಯೇ, ವೈರಾಗ್ಯದಿಂದ ಅತಿ ಶಿಸ್ತಿನವರಾದರೂ ಆರೋಗ್ಯದಲ್ಲಿ ತೊಂದರೆಗಳನ್ನು ಎದುರಿಸುವಿರಿ. ಅತಿಯೂ ಅಲ್ಲದೆ ವೈರಾಗ್ಯವೂ ಇಲ್ಲದೆ ಮಿತಿಯಲ್ಲಿರುವುದು ಉತ್ತಮ.
ವೇಗನ್ನರು ಏನೇ ಹೇಳಿದರೂ ಅವರ ಆಹಾರ ವೈವಿಧ್ಯಮಯ ಆಹಾರವನ್ನು ಸೇವಿಸುವವರದ್ದಕ್ಕಿಂತಲೂ ತುಸು ಕೀಳೇ. ಮಾನವರು ಸಸ್ಯಾಹಾರಿಗಳಾಗಿ ವಿಕಾಸವಾಗಲಿಲ್ಲ. ಮಾಂಸದ ಜೊತೆಗೆ ಸಸ್ಯಾಹಾರವನ್ನೂ ಬೆರೆಸಿ ಆರೋಗ್ಯಕರವಾದ ಹಾಗೂ ಮಿಶ್ರಾಹಾರವನ್ನು ಅವರು ಮಾಡಿಕೊಂಡದ್ದರಿಂದ ಅವರು ಸಫಲರಾಗಿದ್ದಾರೆ. ಉದ್ದೇಶಗಳು ಒಳ್ಳೆಯವಾಗಿದ್ದರೂ, ಮಾಂಸವನ್ನು ತ್ಯಜಿಸುವುದೆಂದರೆ ಮಾನವನ ಜೀವಶಾಸ್ತ್ರವನ್ನು ತಿರಸ್ಕರಿಸಿದಂತೆ. ಅತಿಯಾದ ಧೂಮಪಾನ ಮಾರಕವಾದರೂ ಊಟದ ಅನಂತರವೋ ಆಗೊಮ್ಮೆ, ಈಗೊಮ್ಮೆಯೇ ಧೂಮಪಾನ ಮಾಡಿದರೆ ತೊಂದರೆಯೇನೂ ಆಗಲಿಕ್ಕಿಲ್ಲ. ಹೀಗೆಯೇ ಅತಿ ಮದ್ಯಪಾನವೂ ಮಾರಕವೇ. ಆದರೆ ನಿತ್ಯವೂ ಮಿತಿಯಲ್ಲಿ ಒಂದಿಷ್ಟು ಸೇವನೆ ಅನುಕೂಲಕರ. ಒಟ್ಟಾರೆ, ಮಾನಸಿಕ ಆತ್ಮಪೀಡನೆಯ ಖುಷಿಯೇ ಆಧಾರವಾಗಿರುವ ಅತಿ ವೈರಾಗ್ಯ ನೀಡುವ ಲಾಭ ಅದನ್ನು ಪಾಲಿಸುವವರು ನಂಬಿಕೊಂಡದ್ದಕ್ಕಿಂತ ಕಡಿಮೆಯೇ. ಜಿಪುಣ ಹಾಗೂ ಅತಿನಿಷ್ಠತೆಯ ಅವರ ಜೀವನಶೈಲಿ ದೀರ್ಘಾವಧಿಯಲ್ಲಿ ಉಪಕಾರ ಮಾಡುವುದಕ್ಕಿಂತ ಅಪಾಯವನ್ನುಂಟು ಮಾಡುವುದೇ ಹೆಚ್ಚು.
ಆತ್ಮಾಹುತಿ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವ ಭಯೋತ್ಪಾದಕರದ್ದು ನಾವು ಇಂದು ನಿರ್ಲಕ್ಷಿಸಲಾಗದ ಆತ್ಮಪೀಡಕ ಖುಷಿಗಳಲ್ಲೊಂದು. ಆತ್ಮಪೀಡನೆಯ ಪರಾಕಾಷ್ಟೆ ಇದು. ತಾನು ವೈರಿ ಎಂದು ಪರಿಗಣಿಸಿದ ಸಮಾಜದ ಸದಸ್ಯರುಗಳನ್ನು ಕೊಲ್ಲಲು ತನ್ನನ್ನೇ ಬಲಿಗೊಡುವ ಧರ್ಮಾಂಧರು ಇವರು. ಈ ಕೃತ್ಯವನ್ನು ಅವರು ಪರಮಾನಂದದ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ಕೈಗೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ಈ ಬಗೆಯಲ್ಲಿ ಸಾಯುವುದೆಂದರೆ ತ್ಯಾಗ ಮಾಡಿದಂತೆ. ಇದು ಸ್ವರ್ಗಕ್ಕೆ ಹಾಗೂ ಪುನರ್ಜನ್ಮದಲ್ಲಿ ಸ್ವರ್ಗಸುಖವನ್ನನುಭವಿಸಬಹುದು ಎಂದೆಲ್ಲ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಮನಪರಿವರ್ತನೆಯಾದ ಬಾಂಬರು, ಗುಂಡಿಯೊತ್ತಿ ತನ್ನನ್ನು ಸಿಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಕ್ಷಣವಿದೆಯಲ್ಲ ಅದು ಅತ್ಯಂತ ಪರಮಾನಂದದ ಕ್ಷಣ. ಪುನರ್ಜನ್ಮವಿದೆ ಎನ್ನುವುದನ್ನು ಕಲ್ಪಿಸಿದ ಧರ್ಮಗಳೇ ಇದಕ್ಕೆ ಹೊಣೆ.
PAINFUL HAPPINESS
The Masochist
For any well-balanced, cheerful individual, this is the most difficult form of happiness to comprehend. How can anyone develop a state of mind that equates pain with pleasure? Evolution has endowed us with an emergency alarm system that sends pain signals to the brain as a warning that we are physically or mentally at risk. As children, we quickly learn to avoid touching something that is very hot, or exposing ourselves to situations that cause mental agony. This is a vital self-protection system that helps us to escape injury or distress. It is the most basic of all survival systems and one can see it operating even among the lowest forms of animal life. And yet, despite this, some strange human adults turn this system on its head and seek out pain as a means to achieving a state of ecstatic pleasure. In bizarre sado-masochistic rituals, they have themselves tied up and beaten, or physically tormented in other ways. This is a rare form of happiness, but for those involved it means a great deal, and cannot be ignored.
At a lower level of intensity, there is the mental masochism of the puritan and the prude. For these individuals, happiness comes in the form of selfdenial. They develop a mental outlook that sees any form of indulgence as disgusting and wicked. If eating chocolate or ice-cream provides a minor form of pleasure, then they must be avoided at all costs. Major pleasures, such as erotic sex and feasting are strictly forbidden. Alcohol makes people far too happy, so it must be banned. This is the masochistic happiness of the antihedonist. The more frugal, austere and prohibitive life can be made, the greater their happiness. In origin, their attitude is usually born of the early discovery that other people are having fun and they are not. It they cannot have fun, then being funless must somehow be converted into an attractive proposition. They start to deny themselves pleasures and to enjoy the act of denial as a form of spiritual superiority. Each new renouncement of a personal pleasure becomes accompanied by a pang of smugly chaste happiness. This process, once begun, can easily escalate to reach levels of self-flagellation and self-restraint that reduce the life of the mental masochist to a stunted, bleak experience that is a travesty of human existence.
What these puritanical fanatics do to their own lives is their own choice and their own misfortune, but it does not usually stop there. All too often, the extreme abstinence of the anti-hedonist is not confined to his or her own behaviour. Attempts are eventually made to impose it on everyone else as well, and at this point it becomes a pernicious intrusion into the life of society at large. The American journalist, H. L. Mencken, summed this up well when he said, There is only one honest impulse at the bottom of Puritanism, and that is the impulse to punish the man with a superior capacity for happiness: When Puritanism starts to take hold of a whole country, in no time at all there is a growing tyranny of prohibited activities. Human pleasures become painted as debauched, dissolute, extravagant excesses. Public figures and social leaders, fearful of being accused of harbouring wayward or salacious preferences, feel the need to give ( secretly reluctant) support to the waves of puritanical rebellion that they see spreading around them. Before long, the entire culture has become infected and the antihedonists have won. Their special form of masochistic happiness has taken hold. A classic example of this in recent years was the rise of the Taliban in Afghanistan, where even the commonplace sources of daily happiness such as listening to music, watching television, dancing, or visiting the cinema were banned.
Finding fulfilment in imposing misery on others in this way sounds, superficially, rather like sadism, but this is not the case. The primary motive of the prohibitors is not to take pleasure in hurting others, but rather to infect them with the same brand of masochistic happiness that they themselves have come to enjoy. They want to share their self-denial pleasures with everyone else. Mental masochists come in several forms. There are the health fanatics, the diet-slaves, the teetotallers, the vegans, the anti-smokers and the celibates, each with his or her own special focus of interest. And there are others with a more general interest in pursuing the frugal way of life in all its aspects.
Of course, there is often a small price to pay for indulging in the hedonistic pleasures, but for the misery-makers this price becomes exaggerated a thousand times and they dwell on it endlessly. Something they prefer to ignore is that their claim to be generally healthier than unrepentant hedonists is not supported by the facts. A study of people who have managed to live for more than a century has revealed that a greater longevity is not guaranteed by any of the self-denial regimens. Indeed, the masochistic temperament that is needed for selfdenial seems to shorten life rather than extend it.
To be fair, Madame Calment was never excessive in her pursuit of pleasure. Obviously, if you eat, drink or smoke too much, your health will suffer. But equally, if you become obsessively disciplined in your self-denial, you will also run health risks. The ideal solution is moderation, rather than excess or denial.
Typically, the l00-plus individuals seem to be rather free-and-easy in their attitudes towards food. drink and other basic pleasures. Madame Jean Calment, the Frenchwonun who was the oldest person ever to have lived, was drinking cheap. booze, smoking cigarettes and dining on foie gras and Proven stew throughout her long life. When she reached the age of 1 17, an attempt was made to stop her drinking port and smoking, but she did her best to foil her doctors and was still indulging herself whenever she got the chance, right up to her death at the age of 122.
Whatever vegans may claim, their diet is in reality inferior to that of people who enjoy a more varied diet. Human beings did not evolve as vegetarians -they succeeded because they mixed meat and vegetable elements to create a healthy, omnivorous diet. Although the intentions may be good, to avoid meat is to deny human biology. Although heavy smoking is dearly a killer, the occasional cigarette or after-dinner cigar does not appear to do any harm. Again, heavy drinking is also a killer, but a small amount of alcohol each day may be beneficial. So, in the end, the exaggerated self-restraint that provides happiness based on mental masochism appears to be far less rewarding that its practitioners would have you believe. Theirs is a mean-spirited, priggish form of happiness based on a lifestyle that, in the long run, does more harm than good.
Finally, one extreme form of Painful Happiness that sadly cannot be ignored today is the suicidal happiness of the terrorist. This is the ultimate form of self-inflicted pain, where the religious fanatic blows himself (or herself) to bits in order to kill and maim members of the enemy society. This act is carried out in a state of bliss, and the moment of pressing the button is accompanied by a surge of unimaginable happiness, because the brainwashed bomber has been indoctrinated with the idea that to die in this way is the path to holy martyrdom that will ensure a swift passage to a heavenly state of eternal happiness in the afterlife. The religious concept of the afterlife has a lot to answer for.
ವಿಜ್ಞಾನಿಗಳು ಅತಿ ಹೆಚ್ಚು ಅಧ್ಯಯನ ಮಾಡಿದ ಹೂ ಯಾವುದಿರಬಹುದು? ಗುಲಾಬಿ, ಮಲ್ಲಿಗೆ, ಸಂಪಿಗೆಯಂತಹ ಸುಂದರ, ಸುಗಂಧಿತ ಹೂಗಳಿರಬಹುದು ಎಂದು ಊಹಿಸಿದ್ದರೆ ಅದು ತಪ್ಪು. ಸಸ್ಯವಿಜ್ಞಾನಿಗಳು ಕೂಲಂಕಷವಾಗಿ ಸಂಶೋಧನೆ ನಡೆಸಿದಂತಹ ಹೂವು ‘ಶವಗಂಧಿ ಪುಷ್ಟ”ಎಂದರೆ ಬಹುಶಃ ನೀವು ಮೂಗಿನ ಮೇಲೆ ಬೆರಳಿಡಬಹುದು. ಆ ಬೆರಳು ಮೂಗಿನ ಮೇಲೆಯೇ ಇರಲಿ. ಏಕೆಂದರೆ ಈ ಹೂವು ಮೂಗು ಮುಚ್ಚಿಕೊಳ್ಳುವಷ್ಟು ಗಾಢ ದುರ್ನಾತ ಬೀರುವ ಪುಷ್ಟ. ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ. ಪ್ರಪಂಚದ ಅತಿ ದೊಡ್ಡ ಹೂಗಳಲ್ಲಿ ಇದು ಮೊದಲನೆಯದು. ಇಂಡೊನೇಶಿಯಾದ ಕಾಡುಗಳೊಳಗೆ ಇರುವ ಈ ಬೃಹತ್ ಹೂವು ಸುಮಾರು ಎಂಟರಿಂದ ಹತ್ತು ಅಡಿ ಎತ್ತರದವರೆಗೂ ಬೆಳೆಯುತ್ತದೆ. ಇದು ಬರೇ ಹೂವಲ್ಲ. ಸಾವಿರಾರು ಹೂಗಳ ಗುಚ್ಛ. ಆದರೆ ಏಕವಾಗಿ ಕಾಣುವ ಇದು ನೂರಾರು ಮೀಟರು ದೂರದಿಂದಲೂ ನಿಮ್ಮನ್ನು ಪ್ರಭಾವಿಸುವಷ್ಟು ಕೆಟ್ಟ ವಾಸನೆಯನ್ನು ಬೀರುತ್ತದೆ. ವಾಸ್ತವವಾಗಿ ಇದನ್ನು “ಶವ ಪುಷ್ಟ” ಅಥವಾ ಕ್ಯಾರಿಯಾನ್ ಫ್ಲವರ್ ಎಂದೇ ವಿಜ್ಞಾನಿಗಳು ಹೆಸರಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಮೂಲತಃ ಸುವರ್ಣಗೆಡ್ಡೆಯ ಸಂಬಂಧಿಯಾದ ಇದರ ಹೆಸರು ಅಮಾರ್ಫೋಫಾಲ್ಲಸ್ ಟೈಟಾನಮ್. ಟೈಟಾನ್ ಆರಮ್ ಎನ್ನುವ ಮತ್ತೊಂದು ಹೆಸರೂ ಇದೆ. ಆಕಾರ, ಗಾತ್ರವನ್ನು ಕಂಡು ಇಂಗ್ಲೀಷರು ಇದನ್ನು ದೆವ್ವದ ನಾಲಗೆ (ಡೆವಿಲ್ಸ್ ಟಂಗ್ ) ಎಂದೂ ಕರೆದಿದ್ದಾರೆ. ನಾಲ್ಕೈದು ವರ್ಷಗಳಿಗೊಮ್ಮೆ ಅರಳುವ ಇದರ ಹೂವಿಗೆ ಕೊಳೆತ ಶವದ್ದೇ ಬಣ್ಣ ಹಾಗೂ ವಾಸನೆ ಇದೆ.
ಏಕೆ ಈ ಬಣ್ಣ? ಏಕೆ ಈ ದುರ್ನಾತ?
ಇಂಡೋನೇಶಿಯಾದ ದಟ್ಟ ಮಳೆಕಾಡುಗಳಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುವ ಇದು ರಾತ್ರಿಯಷ್ಟೆ ಹೂ ಬಿಡುತ್ತದೆ. ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಇದನ್ನು ಮೂಸಲು ಯಾವ ಕೀಟವೂ ಬರಲಿಕ್ಕಿಲ್ಲ. ದಟ್ಟಿರುಳಲ್ಲಿ ಇದರ ವಾಸನೆಯೇ ನೊಣ, ದುಂಬಿಗಳಿಗೆ ಆಕರ್ಷಣೆ. ಹೀಗಾಗಿ ಇದು ಶವದಂತೆ ದುರ್ನಾತ ಬೀರುತ್ತದೆ ಎನ್ನುವುದು ಸಸ್ಯವಿಜ್ಞಾನಿಗಳ ತರ್ಕ. ಇದರ ವಾಸನೆಗೆ ಹೂವು ಸೂಸುವ ಡೈಮೀಥೈಲ್ ಆಲಿಗೋ ಸಲ್ಫೈಡ್ ಎನ್ನುವ ರಾಸಾಯನಿಕಗಳು ಕಾರಣವಂತೆ. ಇಂತಹ ರಾಸಾಯನಿಕಗಳು ಕೊಳೆತ ಈರುಳ್ಳಿಯಿಂದಲೂ ಬರುತ್ತವೆ.
ಯಾವಾಗ ಪರಿಚಯ?
ಕಗ್ಗತ್ತಲ ಕಾಡುಗಳಲ್ಲಿ ಬೆಳೆಯುವ ಈ ಶವಗಂಧಿಯನ್ನು ಮೊದಲು ಪರಿಚಯಿಸಿದ ಖ್ಯಾತಿ ಎಡ್ವರ್ರೊ ಬುಕಾರಿ ಎನ್ನುವ ಸಸ್ಯಶಾಸ್ತ್ರಿಗೆ ಸಲ್ಲುತ್ತದೆ. 1877ರಲ್ಲಿ ಸುಮಾತ್ರಾದ ಮಳೆಕಾಡುಗಳಲ್ಲಿ ಸಸ್ಯಗಳನ್ನು ಅಧ್ಯಯನ ಮಾಡುವ ವೇಳೆ ಈತನಿಗೆ ಈ ಗಿಡ ಕಾಣಿಸಿತು. ಇದರ ಗೆಡ್ಡೆಗಳನ್ನೂ, ಬೀಜಗಳನ್ನೂ ಸಂಗ್ರಹಿಸಿದ ಬುಕಾರಿ ಅವುಗಳನ್ನು ಬೆಳೆಸಲೆಂದು ತನ್ನ ದೇಶ ಇಟಲಿಯ ಮಾರ್ಕೀಜೀಗೆ ಕಳಿಸಿದ. ದುರದೃಷ್ಟವಶಾತ್, ಈತ ಕಳಿಸಿದ ಗೆಡ್ಡೆಗಳನ್ನು ಬಂದರು ಅಧಿಕಾರಿಗಳು ದೇಶದೊಳಗೆ ಕೊಂಡೊಯ್ಯಲು ಬಿಡಲೇ ಇಲ್ಲ. ಅದು ಹೇಗೋ ಕೆಲವು ಬೀಜಗಳು ಉಳಿದುಕೊಂಡವು. ಇವುಗಳನ್ನೇ ಜಾಗ್ರತೆಯಿಂದ ಬೆಳೆಸಿದ ನಂತರ, ಸಸಿಗಳನ್ನು ಇಂಗ್ಲೆಂಡಿನ ಕ್ಯೂ ಸಸ್ಯೋದ್ಯಾನಕ್ಕೆ ಕಳಿಸಿದ. ಇವುಗಳ ಸಂತಾನ ಈಗಲೂ ಅಲ್ಲಿ ಬೆಳೆಯುತ್ತಿವೆ. ಪ್ರತಿ ಬಾರಿ ಹೂ ಬಿಟ್ಟಾಗಲೂ ತಮ್ಮ ದುರ್ನಾತ ಹಾಗೂ ಗಾತ್ರದಿಂದಲೇ ಸಾವಿರಾರು ಪ್ರೇಕ್ಷಕರನ್ನು ಆಕರ್ಷಿಸುತ್ತದೆ.
ನಾತವಷ್ಟೆ ಅಲ್ಲ ವಿಶೇಷ!
ದುರ್ನಾತವಷ್ಟೆ ಅಲ್ಲ, ಬಿಸಿಯನ್ನೂ ಮುಟ್ಟಿಸುತ್ತದೆ ಈ ಹೂವು. ಸುತ್ತಲಿನ ತಾಪಕ್ಕಿಂತಲೂ ಸುಮಾರು ಹತ್ತರಿಂದ ಹದಿನೈದು ಡಿಗ್ರಿ ಹೆಚ್ಚು ಕಾವು ಈ ಹೂವಿನ ಸುತ್ತಲೂ ಇರುತ್ತದೆ. ಇಷ್ಟೊಂದು ಬಿಸಿಯೇರುವುದೇತಕ್ಕೆ? ಇದೊಂದು ಕುತೂಹಲ. ಬುಕಾರಿ ಈ ಶವಗಂಧಿಯನ್ನು ಪತ್ತೆ ಮಾಡುವುದಕ್ಕೂ ನೂರು ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆಯೇ ಇದರ ಸಂಬಂಧಿ ಗೆಡ್ಡೆಗಿಡಗಳ ಹೂಗಳು ಬಿಸಿಯೇರುತ್ತವೆ ಎಂದು ಸುಪ್ರಸಿದ್ಧ ವಿಜ್ಞಾನಿ ಲಮಾರ್ಕ್ ಗುರುತಿಸಿದ್ದ. “ನೀರನ್ನು ಕುದಿಸುವಷ್ಟು’ ಶಾಖ ಹುಟ್ಟುತ್ತದೆ ಎಂದು ಆತ ವಿವರಿಸಿದ್ದ. ನೀರು ಕುದಿಯುತ್ತದೆಯೋ ಇಲ್ಲವೋ, ಬೆವರಿಳಿಸುವಷ್ಟು ಉಷ್ಣವನ್ನಂತೂ ಇದು ಹೊರಸೂಸುತ್ತದೆ. ಸುತ್ತಲೂ 25 ಡಿಗ್ರಿ ಸೆಲ್ಶಿಯಸ್ ಉಷ್ಣತೆ ಇದ್ದರೆ ಹೂವಿನ ಬಳಿ 35-38 ಡಿಗ್ರಿಯವರೆಗೆ ಉಷ್ಣತೆ ಹೆಚ್ಚಿರುತ್ತದೆ.
ಈ ಬಿಸಿಯೇಕೆ?
ಹೂವಿನ ಶಿರ ಹಾಗೂ ಬುಡದಲ್ಲಿ ಶಾಖ ಹೆಚ್ಚು
ಇದಕ್ಕೆ ತಕ್ಷಣಕ್ಕೆ ಉತ್ತರವಿಲ್ಲ. ಸುವರ್ಣಗೆಡ್ಡೆಯ ಸಂಬಂಧಿ ಸಸ್ಯಗಳ ಹೂಗಳಷ್ಟೆ ಉಷ್ಣ ಹುಟ್ಟಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ಉಷ್ಣಜನನ ಕ್ರಿಯೆಯನ್ನು ಕೆಸರಿನ ಕಮಲ (ನೆಲುಂಬೋ ನ್ಯೂಸಿಫೆರಾ) ದಲ್ಲೂ ಕಾಣಬಹುದು. ತಣ್ಣಗಿನ ರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿ ಇದರ ಹೂಗಳು ಬೆಚ್ಚಗೆ ಇರುತ್ತವೆ. ಸುತ್ತಲಿನ ವಾತಾವರಣಕ್ಕಿಂತಲೂ ಸುಮಾರು ಹತ್ತು ಡಿಗ್ರಿ ಹೆಚ್ಚು ಬೆಚ್ಚಗೆ ಇರುತ್ತವೆ ಎಂದು ಗುರುತಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಇದೇ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಬೇರೆ, ಬೇರೆ ಸಸ್ಯವರ್ಗಕ್ಕೆ ಸೇರಿದ ಹತ್ತಾರು ಗಿಡಗಳ ಹೂಗಳು ಬಿಸಿಯೇರುತ್ತವೆ. ಆದರೆ ಅ. ಟೈಟಾನಮ್ ಗೇಕೆ ಬೇಕು ಈ ಕಾವು?
ಕೀಟಗಳನ್ನು ಆಕರ್ಷಿಸುವುದಕ್ಕೆ ಇರಬಹುದೇ?
ಇದು ಸಹಜ ಊಹೆ. ಹೂ ಆಕಾರ, ಬಣ್ಣ, ಪರಿಮಳವೆಲ್ಲವೂ ಪರಾಗಸ್ಪರ್ಷ ಕ್ರಿಯೆಯನ್ನು ಅನುಕೂಲಿಸುವ ರೀತಿಯಲ್ಲೇ ಎಲ್ಲ ಹೂಗಳಲ್ಲೂ ವಿಕಾಸವಾಗಿರುವುದರಿಂದ ಸಹಜವಾಗಿಯೇ ಶಾಖೋತ್ಪತ್ತಿ ಗುಣವೂ ಕೀಟಗಳನ್ನು ಆಕರ್ಷಿಸಲೆಂದೇ ಇರಬೇಕು ಎಂದು ಊಹಿಸಲಾಗಿದೆ. ಅಥವಾ ತನ್ನ ಬಳಿ ಬಂದ ಕೀಟಗಳನ್ನು ಬೆಚ್ಚಗಿಡುವುದಕ್ಕಾಗಿಯೂ ಇರಬಹುದು. ದುಂಬಿಗಳಿಗೆ ಇಂತಹ ಹೂಗಳು ಬಹಳ ಇಷ್ಟ. ಅ. ಟೈಟಾನಮ್ ಶಾಖೋತ್ಪತ್ತಿ ಮಾಡುವುದಕ್ಕೆ ಇದೇ ಕಾರಣವೆನ್ನುವುದು ಇತ್ತೀಚೆಗಷ್ಟೆ ಬಯಲಾಗಿದೆ.
ವಾತಾಯನಕ್ಕೆ ಬೇಕು ಈ ಶಾಖ!
ಜರ್ಮನಿಯ ಬಾನ್ ವಿಶ್ವವಿದ್ಯಾನಿಲಯದ ಸಸ್ಯವಿಜ್ಞಾನಿ ವಿಲ್ಹೆಮ್ ಬಾರ್ತಲಾಟ್ ರವರ ವಾದ ಇದು. ತಮ್ಮ ಸಸ್ಯೋದ್ಯಾನದಲ್ಲಿ ಒಮ್ಮೆಲೇ ಅರಳಿದ ಮೂರು ಶವಗಂಧಿ ಹೂಗಳನ್ನು ಅಧ್ಯಯನ ಮಾಡಿರುವ ಇವರು ಈ ಹೂಗಳು ಸೃಷ್ಟಿಸುವ ಉಷ್ಣತೆಯಲ್ಲಿನ ವ್ಯತ್ಯಾಸ ಗಾಳಿಯಲ್ಲಿ ಸಂಚಲನೆಯನ್ನುಂಟು ಮಾಡುತ್ತದೆ. ತನ್ಮೂಲಕ ಹೂವಿನ ದುರ್ನಾತ ಎತ್ತರದ ಮರಗಳ ಕೌದಿಗೆಯನ್ನೂ ದಾಟಿ ಪಸರಿಸಲು ನೆರವಾಗುತ್ತದೆ. ಹಾಗೆಯೇ ನೊಣಗಳನ್ನೂ, ದುಂಬಿಗಳನ್ನೂ ಸೆಳೆಯುತ್ತದೆ ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ.
ಅಷ್ಟು ಶಾಖ ಹುಟ್ಟುತ್ತದೆಯೇ?
ಮರಗಳಿಂದ ಮೇಲೆ ವಾಸನೆ ಹರಿಯಲು ಅನುವಾಗುವ ವಾತಾಯನ ಹೀಗಾಗುತ್ತದೆ
ಇದೇ ಅನುಮಾನದಿಂದ ವಿಲ್ಹೆಮ್ ಬಾರ್ತಲಾಟ್ ಈ ಹೂಗಳಿಂದ ಸೂಸುವ ಇನ್ಫ್ರಾರೆಡ್ ಕಿರಣಗಳ ಚಿತ್ರಗಳನ್ನು ಎರಡು ನಿಮಿಷಕ್ಕೊಮ್ಮೆ ತೆಗೆದು ಪರಿಶೀಲಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಉಷ್ಣದ ಕಿರಣಗಳ ಪ್ರಖರತೆಯನ್ನು ಈ ಚಿತ್ರಗಳಲ್ಲಿ ಕಾಣಬಹುದು. ಇದರ ಪ್ರಕಾರ ಹೂಗಳು ರಾತ್ರೆ ಸುಮಾರು ಎಂಟು ಗಂಟೆಯ ವೇಳೆಗೆ ಬಿಸಿಯೇರಲು ಆರಂಭಿಸಿದರೆ ನಡುರಾತ್ರಿ ಎರಡು ಗಂಟೆಯ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಗರಿಷ್ಟ ಉಷ್ಣತೆಯನ್ನು ತಲುಪಿ ಅನಂತರ ತಣ್ಣಗಾಗಲು ಆರಂಭಿಸುತ್ತವೆ. . ಇದರೊಳಗಿರುವ ಗಂಡು ಹೂಗಳಷ್ಟೆ ಬಿಸಿಯಾಗುತ್ತವೆಂದು ಈ ಮೊದಲು ಊಹಿಸಲಾಗಿತ್ತು. ಆದರೆ ಬಾರ್ತಲಾಟ್ ರವರ ಚಿತ್ರಗಳು ಹೂವಿನ ತುಟ್ಟತುದಿಯೇ ಶಾಖ ಪರಾಕಾಷ್ಟೆಯಲ್ಲಿರುವ ಭಾಗವೆಂದು ತೋರಿಸಿದೆ. ಹೂವಿನ ಬುಡದಲ್ಲಿ ಶಾಖ ಕಡಿಮೆ. ಇದೇ ವೇಳೆಯಲ್ಲಿಯೇ ದುರ್ನಾತವೂ ಸೂಸುತ್ತದೆನ್ನುವುದು ಕಾಕತಾಳೀಯವಲ್ಲ ಈ ಹೊತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಗಾಳಿ ತಣಿದ ಫಲವಾಗಿ ನೆಲಕ್ಕೇ ಆತುಕೊಂಡಂತೆ ಇರುತ್ತದೆಯೇ ಹೊರತು ಮೇಲೇರುವುದಿಲ್ಲ. ಹೂವು ಸುಮಾರು 2 ರಿಂದ 3 ವಾಟ್ ನಷ್ಟು ಉಷ್ಣವನ್ನು ಪ್ರತಿ ಸೆಕೆಂಡಿಗೆ ಉತ್ಪಾದಿಸುತ್ತದೆ. ಅಂದರೆ ಐದರಿಂದ ಏಳು ಯೂನಿಟ್ ವಿದ್ಯುತ್ ನೀಡುವ ಶಾಖದಷ್ಟು ಉಷ್ಣ ಇಡೀ ಹೂವಿನಿಂದ ಉತ್ಪಾದನೆಯಾಗುತ್ತದೆ. ತಣ್ಣಗಿನ ಗಾಳಿಯನ್ನು ಬಿಸಿಯಾಗಿಸುವ ಹೂಗಳು ಕುಲುಮೆಯ ಚಿಮಣಿಗಳಂತೆ ಬಿಸಿಗಾಳಿಯನ್ನು ಮೇಲೆ ಕೊಂಡೊಯ್ಯುತ್ತವೆ. ಈ ಹೂಗಳ ಎತ್ತರವೂ ಇದಕ್ಕೆ ನೆರವಾಗುತ್ತದೆಯಷ್ಟೆ. ತನ್ಮೂಲಕ ಹೂವಿನ ದುರ್ಗಂಧ ಎತ್ತರದ ಮರಗಳ ಕೌದಿಗೆಯನ್ನೂ ದಾಟಬಲ್ಲುದು. ಅಲ್ಲೆಲ್ಲೋ ಇರುವ ಕೀಟಗಳನ್ನು ಸೆಳೆಯಬಲ್ಲುದು.
ಎಷ್ಟು ಹೊತ್ತು ಹೀಗೆ ಬಿಸಿಯಾಗಿರಬಲ್ಲದು?
ಅಮಾರ್ಫೋಫಾಲಸ್ ಟೈಟಾನಸ್ ನ ಹೂವುಗಳು ಮೂರ್ನಾಲ್ಕು ವರ್ಷಕ್ಕೊಮ್ಮೆ ಅರಳುತ್ತವೆ. ಅರಳುವುದು ಎಷ್ಟು ಅಪರೂಪವೋ, ಅಷ್ಟೇ ಶೀಘ್ರವಾಗಿ ಮುದುಡಿಯೂ ಬಿಡುತ್ತವೆ. ಹೆಚ್ಚೆಂದರೆ ಒಂದು ದಿನವಷ್ಟೆ ಇದು ಉಳಿದಿರಬಲ್ಲುದು. ಅನಂತರ ಗಾಢವಾದ ದುರ್ನಾತವನ್ನು ಸೂಸುತ್ತಾ ಶವದಂತೆಯೇ ಕಂದುಗಪ್ಪಾಗಿ ಮುದುಡುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಈ ಬಿಸಿಯೇರುವುದು ಎರಡು ಹಂತದಲ್ಲಿ ಆಗುತ್ತದೆ. ಹೂವು ಬಾಳುವ ಎರಡು ದಿನದಲ್ಲಿ ಮೊದಲನೆಯ ರಾತ್ರಿ ಹೆಣ್ಣು ಹೂಗಳನ್ನು ಹೊತ್ತಿರುವ ಕೇಂದ್ರಭಾಗ ಬಿಸಿಯಾಗುತ್ತದೆ. ಇದು ಬಿಸಿಯಾಗುವಾಗಲೇ ಕೆಟ್ಟ ವಾಸನೆಯೂ ಹೊರಡುತ್ತದೆ. ಮರುದಿನ ರಾತ್ರಿಯೂ ಹೂವು ಬಿಸಿಯಾಗುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಈ ಬಾರಿ ಗಂಡು ಹೂಗಳಿರುವ ಭಾಗದಲ್ಲಿ. ಉಷ್ಣತೆ ಮಾತ್ರ ತುಸು ಕಡಿಮೆ. ಬಹುಶಃ ಮೊದಲನೆಯ ದಿನ ಕೀಟಗಳನ್ನು ಆಕರ್ಷಿಸಲು ಬಿಸಿಯೇರುತ್ತಿರಬೇಕು. ಎರಡನೆಯ ದಿನ ಭೇಟಿಗೆ ಬಂದು ಹೂವಿನ ರಕ್ಷಣೆಯಲ್ಲೇ ಉಳಿದುಕೊಂಡ ಕೀಟಗಳನ್ನು ಬೆಚ್ಚಗಿಡಲು ಇರಬೇಕು ಎಂದು ಬಾರ್ತಲಾಟ್ ಊಹಿಸಿದ್ದಾರೆ.
ಬೇರೆ ಹೂವುಗಳಲ್ಲಿ ಶಾಖೋತ್ಪತ್ತಿಯ ಕಾರಣಗಳು ಭಿನ್ನವಾಗಿರಬಹುದು. ಅವೇನು ಎಂದು ಇನ್ನು ಮುಂದೆ ತಿಳಿಯಬೇಕು. ಅಷ್ಟೆ.
ಹೆಚ್ಚಿನ ಓದಿಗೆ:
ಈ ಲೇಖನ ಇಂದು ಪ್ರಕಟವಾಗಬೇಕಿರಲಿಲ್ಲ. ಎಂದೋ ಆಗಬೇಕಿದ್ದದ್ದು ಇಂದಾಯಿತು. ಇಂದಿಗೆಂದು ಕಳಿಸಿದ ಲೇಖನ ತಾಂತ್ರಿಕ ತೊಂದರೆಯಿಂದಾಗಿ ಓದಲಾಗಲಿಲ್ಲ. ವಿಂಡೋಸ್ 10 ಮತ್ತು ಅದರ ಜೊತೆಗೆ ಬಂದ ಆಫೀಸ್ ತಂತ್ರಾಂಶಗಳ ಅವಾಂತರದಿಂದ ಪತ್ರಿಕೆಯವರಿಗೆ ನಾನು ಕಳಿಸಿದ ಲೇಖನವನ್ನು ತೆರೆಯಲೇ ಆಗಲಿಲ್ಲ. ಹದಿನೈದು ದಿನಗಳ ಹಿಂದೆ ಕಳಿಸಿದ್ದ ಲೇಖನವನ್ನೇ ಪ್ರಕಟಿಸಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ. ಅಕಾಲಿಕ ಅಂತ ಅನ್ನಿಸುತ್ತಿಲ್ಲ ಎನ್ನುವುದೇ ಸಮಾಧಾನ.
Today's Science ಇಂದಿನ ವಿಜ್ಞಾನ 